ضمن تبریک به آقای پزشکیان که مفتخر به جلب رای اکثریت مردم ایران شدند، باید بگوییم مانند موقعیت همه روسای جمهور گذشته، تازه آغاز مشکلات است. هیچکس از رای دهندگان به پزشکیان انتظار معجزه ندارد. اگر بگوییم سنگینی رای او بیشتر ناشی از نگرانی از رای آوری رقیبش بود و ناامیدی از اصلاح برخی امور به دست رقیب، هیچ بیراه نرفته ایم.
او خوشبختانه برخلاف رویه باب شده در دو دهه گذشته وعده و وعیدهای غیرمسئولانه هم نداده است. وعده هایی که همیشه از سرمایه مشروعیت نظام خرج کرده اند!
با این حال او حالا رئیس جمهور است و باید آستین ها را بالا بزند.
جدا از سهم خواهی ها، پزشکیان در این وضعیت دشوار اقتصادی باید انتخاب کند که می خواهد پا جای پای برخی تصمیمات داخلی غلط اسلاف همسو و سیاسی اش بگذارد یا واقعا نمونه یک اصلاح طلبی متکی به مردم باشد. مردمی که از تبعیض و فقر به ستوه آمده اند. کارگران و کارمندانی که نه میوه برجام را بر سفره شان دیدند و نه کسی افتخار مقاومت شان را پاس می دارد. به قول خود رئیس جمهور منتخب، تحریم کمرشان را شکسته اما شعار مقاومت را آنها که بالای سفره نشسته اند می دهند.
از حالا به بعد این دیگرانند که برای او نهج البلاغه خواهند خواند.
ساده زیستی و پاکدستی او سرمایه ای نه فقط برای شخص پزشکیان، بلکه مانند رئیس جمهور پیشین، شهید خدمت، برای کل نظام سیاسی است که با اتکا به آن کارهای بزرگی را می توان به انجام رساند.
غیر از تلاش برای رفع تحریم ها پزشکیان موظف است تعهدات قانونی دولت قبلی را به مردم تمام و کمال عملی کند و از هیچ پیشنهاد سازنده ای حتی از سوی رقبا نگذرد. در اوضاع دشوار امروز کشور چنین گشودگی از سوی رئیس جمهور ضروری است.
او باید بتواند بر زیاده خواهی برخورداران، ناترازی‌ها و نابرابری های ناشی از رانت جویی نهادینه شده، ساختارهای اقتصادی غلط و گسترش یافته و موانع مطالبات عمومی در حوزه آزادی های اجتماعی و سیاسی غلبه کند.
پزشکیان نخستین رئیس جمهور کاملا برخاسته از جریان اصلاحات پس از دو دهه است. فرصت مناسبی پس از ۲۰سال برای این جریان پیش آمده که خطاهای گذشته را جبران کند و با اتکا به فرصت های موجود، ملک و ملت را علیرغم همه دشواری ها به ساحل آرامش نزدیک کند نه اینکه با دامن زدن به تخاصم های نالازم سیاسی این آرامش از مردم سلب شود. خوشبختانه پزشکیان به اندازه کافی از ضرورت آشتی برای حل مشکلات مردم هم سخن گفته است.
برای پزشکیان، نهمین رئیس جمهور ایران در این سال های سخت دعا می‌کنیم.
او خوشبختانه برخلاف رویه باب شده در دو دهه گذشته وعده و وعیدهای غیرمسئولانه هم نداده است. وعده هایی که همیشه از سرمایه مشروعیت نظام خرج کرده اند!
با این حال او حالا رئیس جمهور است و باید آستین ها را بالا بزند.
جدا از سهم خواهی ها، پزشکیان در این وضعیت دشوار اقتصادی باید انتخاب کند که می خواهد پا جای پای برخی تصمیمات داخلی غلط اسلاف همسو و سیاسی اش بگذارد یا واقعا نمونه یک اصلاح طلبی متکی به مردم باشد. مردمی که از تبعیض و فقر به ستوه آمده اند. کارگران و کارمندانی که نه میوه برجام را بر سفره شان دیدند و نه کسی افتخار مقاومت شان را پاس می دارد. به قول خود رئیس جمهور منتخب، تحریم کمرشان را شکسته اما شعار مقاومت را آنها که بالای سفره نشسته اند می دهند.
از حالا به بعد این دیگرانند که برای او نهج البلاغه خواهند خواند.
ساده زیستی و پاکدستی او سرمایه ای نه فقط برای شخص پزشکیان، بلکه مانند رئیس جمهور پیشین، شهید خدمت، برای کل نظام سیاسی است که با اتکا به آن کارهای بزرگی را می توان به انجام رساند.
غیر از تلاش برای رفع تحریم ها پزشکیان موظف است تعهدات قانونی دولت قبلی را به مردم تمام و کمال عملی کند و از هیچ پیشنهاد سازنده ای حتی از سوی رقبا نگذرد. در اوضاع دشوار امروز کشور چنین گشودگی از سوی رئیس جمهور ضروری است.
او باید بتواند بر زیاده خواهی برخورداران، ناترازی‌ها و نابرابری های ناشی از رانت جویی نهادینه شده، ساختارهای اقتصادی غلط و گسترش یافته و موانع مطالبات عمومی در حوزه آزادی های اجتماعی و سیاسی غلبه کند.
پزشکیان نخستین رئیس جمهور کاملا برخاسته از جریان اصلاحات پس از دو دهه است. فرصت مناسبی پس از ۲۰سال برای این جریان پیش آمده که خطاهای گذشته را جبران کند و با اتکا به فرصت های موجود، ملک و ملت را علیرغم همه دشواری ها به ساحل آرامش نزدیک کند نه اینکه با دامن زدن به تخاصم های نالازم سیاسی این آرامش از مردم سلب شود. خوشبختانه پزشکیان به اندازه کافی از ضرورت آشتی برای حل مشکلات مردم هم سخن گفته است.
برای پزشکیان، نهمین رئیس جمهور ایران در این سال های سخت دعا می‌کنیم.
حسین علی‌زاده - الف
