این مدیران تکراری هستند که همیشه شترهایشان را گم کرده‌اند و به دنبال مهارش می‌گردند تا باز هم چون گذشته یک پروسه چهار ساله را به پایان برسانند و از این شاخه به آن شاخه بپرند!
حلقه مفقوده ما پیرامون درجا زدن بعضی از دستگاه‌های دولتی و وابسته به آن در کنار نهادهایی که خالصانه خدمت می‌کنند و شبانه روز در صدد پیدا کردن راهکارهایی برای برون رفت از چالش‌ها هستند همین است که از این سو گروهی فقط حرف می‌زنند و وعده می‌دهند اما دسته دوم بجای تراوشات فکری بیهوده آستین‌ها را بالا زده تا ضمن جستجو و کنکاش، حل مشکلات را از راه خود پیگیری نمایند در حالی که بودجه هر دو گروه مساوی و بعضی از اوقات آنهایی که بیشتر حرف می‌زنند و وعده‌های سرخرمن می‌دهند از گروهی که با چراغ خاموش در حال تلاش شبانه روزی هستند، اندکی بیشتر است!
حاشیه نمی‌رویم و می‌رویم سر اصل مطلب که حداقل در 45 سال اخیر این نیروهای نظامی و انتظامی کشور بوده‌اند که خالصانه خدمت کرده و در هر شرایط و موقعیتی که بوده‌اند، ایستاده و مظلومانه به شهادت رسیده‌اند در حالی که در رسته اول اینگونه نبوده تا تنها اقلیتی از جمله دانشمندان انرژی اتمی؛ بهداشت و سلامت جامعه؛ مجاهدان حرمین شریفین؛ باشند که مخلصانه به دیار باقی عروج کردند تا بقول آن سراینده نامدار، شهدا را از ته مجلس بچینند و آنهایی که سر مجلس نشسته‌اند همچنان وعده و وعید بدهند و همچنان باقی بمانند!
نگاهی گذرا به رؤسای جمهور انتخابی از آغاز تاکنون که جمعاً 9 نفرهستند گویای این حقیقت تلخ و شیرین است تا نشان دهد گروهی آنچنان عمل کردند که باید و توانستند رضایت و اعتماد جامعه را بخود جلب نمایند که در این میان رجایی و رئیسی به فیض شهادت نائل آمدند اما هر چه پایین‌تر آمدیم در بستر قوه مجریه به کمتر کسی برخورد نمودیم که شهادت گونه پا به این جبهه گذاشته باشد و هر دم دراندیشه ارتقاء مقام و منزلت نباشد یا اینکه حداقل در همان سمتی که پایدار مانده گامی هر چند مختصر پیرامون بهتر شدن اوضاع و رفع معضلات بردارند، یا پس از ناکامی‌های هشت ساله در دو دولت یازدهم و دوازدهم حالا سر از بالین وجدان برداشته و به مقایسه خود با دولت کوتاه مدت سیزدهم بپردازند که انصافاً جفا به شهید ناکامی است که همه توانایی‌های خود را خالصانه در طبق اخلاص گذاشت، نه اینکه چون رئیس جمهور قبلی دوران دوساله آخر را که مصادف با پاندمی کرونا بود از پشت شیشه مدیریت کند!
اگرچه رئیس جمهور دولت سیزدهم هم یک سر بود و هزار سودا چو ن اکثر مدیرانش سر به هوا بودند و به ناچار وظایف قوه مجریه بر دوش معدود کسانی بود که با چراغ خاموش خدمت می‌کردند اما در نهایت سرافراز شدند چون قائد آنها هدفی جز حل مشکلات گریبانگیر جامعه و رفع چالش‌های مبتلا به نداشت و هرگز به رفاه شخصی نمی اندیشید و اشک تمساح در آستین ذخیره نکرده بود همانگونه که در شرایط نامساعد هوایی سوار بر بالگرد شد تا با ریسکی بالا به پرواز در آید و خود را برای خدمتی تازه به مقصد برساند اما به شهادت رسید. اگرچه استاندار جدید اصفهان قلباً رئیسی گونه است و نیت خدمت دارد و شاید به جرئت بتوان ادعا کرد طی 24 ساعت شبانه روز کمتر از دو ساعت می‌خوابد اما باید پذیرفت اینگونه هم نمی‌توان به سر منزل مقصود رسید زیرا بسیاری از همکارانی که در این نهاد از قبل دارند یا به همراه آورده‌اند، خورشت قورمه سبزی را به دلیل گوشت‌های داخلش می خورند که بالطبع نمی توان بر روی بازدهی آنها حسابی باز کرد، بنابراین بهتر است آقای استاندار از دادن وعده‌های سر خرمن به اتکاء این نیروها خودداری کند و صبور باشد تا ببیند این چاه چند ذرع آب دارد! شنبه 24 آذر ماه اهدا کننده ای به مرکز انتقال خون اصفهان در میدان خواجو می رود تا به ندا و استمداد مدیرکل سازمان انتقال خون استان اصفهان که دم به دم از رسانه ملی از آحاد جامعه می‌خواهد برای تامین خون مورد نیاز بیماران به پایگاههای این شبکه مراجعه کنند، لبیک گفته اما پس از اهداء خون با رادیو اصفهان تماس گرفته و گله مند بوده که سه ساعتی معطل این اقدام خیر خواهانه مانده است! تا توانسته وظیفه انسانی خود را به انجام برساند چون تخت‌های بسیار در این پایگاه خالی بوده و صف اهدا کنندگان در سرمای جانسوز در انتظار ماندند تا شاید تکنیسینی از راه برسد و خون آنها را بگیرد! اگر چه دو روز بعد مدیرکل این مرکز در اصفهان پشت میکروفون همان رسانه آمد و در جواب مجری پیرامون شکوائیه گله مندانه فوق الذکر گفت؛« به علت کمبود نیرو مراجعه کنندگان باید دو سه ساعتی معطل اهداء خون شوند» و به گفته خود ادامه دادند« قرار است گروه‌هایی را هم به منظور دریافت خون از اهدا کنندگان به کارخانه های مختلف بفرستیم» که باید پرسید اگر نیروی لازم را برای پایگاه های خود ندارید آن گروه‌ها قرار است از کجا تامین شوند و اگر هست بهتر همان که در پایگاهها باشند و از اهدا کنندگان در صف‌های طویل، خون بگیرند!
آقای استاندار به هر کجای این استان و به خصوص کلان شهر اصفهان بروید آسمان همین رنگ است بنابراین به این گونه مدیران فراوان و متخصص در وعده وعید دادن، بفرمایید با حلوا حلوا گفتن دهان شیرین نمی‌شود.
حلقه مفقوده ما پیرامون درجا زدن بعضی از دستگاه‌های دولتی و وابسته به آن در کنار نهادهایی که خالصانه خدمت می‌کنند و شبانه روز در صدد پیدا کردن راهکارهایی برای برون رفت از چالش‌ها هستند همین است که از این سو گروهی فقط حرف می‌زنند و وعده می‌دهند اما دسته دوم بجای تراوشات فکری بیهوده آستین‌ها را بالا زده تا ضمن جستجو و کنکاش، حل مشکلات را از راه خود پیگیری نمایند در حالی که بودجه هر دو گروه مساوی و بعضی از اوقات آنهایی که بیشتر حرف می‌زنند و وعده‌های سرخرمن می‌دهند از گروهی که با چراغ خاموش در حال تلاش شبانه روزی هستند، اندکی بیشتر است!
حاشیه نمی‌رویم و می‌رویم سر اصل مطلب که حداقل در 45 سال اخیر این نیروهای نظامی و انتظامی کشور بوده‌اند که خالصانه خدمت کرده و در هر شرایط و موقعیتی که بوده‌اند، ایستاده و مظلومانه به شهادت رسیده‌اند در حالی که در رسته اول اینگونه نبوده تا تنها اقلیتی از جمله دانشمندان انرژی اتمی؛ بهداشت و سلامت جامعه؛ مجاهدان حرمین شریفین؛ باشند که مخلصانه به دیار باقی عروج کردند تا بقول آن سراینده نامدار، شهدا را از ته مجلس بچینند و آنهایی که سر مجلس نشسته‌اند همچنان وعده و وعید بدهند و همچنان باقی بمانند!
نگاهی گذرا به رؤسای جمهور انتخابی از آغاز تاکنون که جمعاً 9 نفرهستند گویای این حقیقت تلخ و شیرین است تا نشان دهد گروهی آنچنان عمل کردند که باید و توانستند رضایت و اعتماد جامعه را بخود جلب نمایند که در این میان رجایی و رئیسی به فیض شهادت نائل آمدند اما هر چه پایین‌تر آمدیم در بستر قوه مجریه به کمتر کسی برخورد نمودیم که شهادت گونه پا به این جبهه گذاشته باشد و هر دم دراندیشه ارتقاء مقام و منزلت نباشد یا اینکه حداقل در همان سمتی که پایدار مانده گامی هر چند مختصر پیرامون بهتر شدن اوضاع و رفع معضلات بردارند، یا پس از ناکامی‌های هشت ساله در دو دولت یازدهم و دوازدهم حالا سر از بالین وجدان برداشته و به مقایسه خود با دولت کوتاه مدت سیزدهم بپردازند که انصافاً جفا به شهید ناکامی است که همه توانایی‌های خود را خالصانه در طبق اخلاص گذاشت، نه اینکه چون رئیس جمهور قبلی دوران دوساله آخر را که مصادف با پاندمی کرونا بود از پشت شیشه مدیریت کند!
اگرچه رئیس جمهور دولت سیزدهم هم یک سر بود و هزار سودا چو ن اکثر مدیرانش سر به هوا بودند و به ناچار وظایف قوه مجریه بر دوش معدود کسانی بود که با چراغ خاموش خدمت می‌کردند اما در نهایت سرافراز شدند چون قائد آنها هدفی جز حل مشکلات گریبانگیر جامعه و رفع چالش‌های مبتلا به نداشت و هرگز به رفاه شخصی نمی اندیشید و اشک تمساح در آستین ذخیره نکرده بود همانگونه که در شرایط نامساعد هوایی سوار بر بالگرد شد تا با ریسکی بالا به پرواز در آید و خود را برای خدمتی تازه به مقصد برساند اما به شهادت رسید. اگرچه استاندار جدید اصفهان قلباً رئیسی گونه است و نیت خدمت دارد و شاید به جرئت بتوان ادعا کرد طی 24 ساعت شبانه روز کمتر از دو ساعت می‌خوابد اما باید پذیرفت اینگونه هم نمی‌توان به سر منزل مقصود رسید زیرا بسیاری از همکارانی که در این نهاد از قبل دارند یا به همراه آورده‌اند، خورشت قورمه سبزی را به دلیل گوشت‌های داخلش می خورند که بالطبع نمی توان بر روی بازدهی آنها حسابی باز کرد، بنابراین بهتر است آقای استاندار از دادن وعده‌های سر خرمن به اتکاء این نیروها خودداری کند و صبور باشد تا ببیند این چاه چند ذرع آب دارد! شنبه 24 آذر ماه اهدا کننده ای به مرکز انتقال خون اصفهان در میدان خواجو می رود تا به ندا و استمداد مدیرکل سازمان انتقال خون استان اصفهان که دم به دم از رسانه ملی از آحاد جامعه می‌خواهد برای تامین خون مورد نیاز بیماران به پایگاههای این شبکه مراجعه کنند، لبیک گفته اما پس از اهداء خون با رادیو اصفهان تماس گرفته و گله مند بوده که سه ساعتی معطل این اقدام خیر خواهانه مانده است! تا توانسته وظیفه انسانی خود را به انجام برساند چون تخت‌های بسیار در این پایگاه خالی بوده و صف اهدا کنندگان در سرمای جانسوز در انتظار ماندند تا شاید تکنیسینی از راه برسد و خون آنها را بگیرد! اگر چه دو روز بعد مدیرکل این مرکز در اصفهان پشت میکروفون همان رسانه آمد و در جواب مجری پیرامون شکوائیه گله مندانه فوق الذکر گفت؛« به علت کمبود نیرو مراجعه کنندگان باید دو سه ساعتی معطل اهداء خون شوند» و به گفته خود ادامه دادند« قرار است گروه‌هایی را هم به منظور دریافت خون از اهدا کنندگان به کارخانه های مختلف بفرستیم» که باید پرسید اگر نیروی لازم را برای پایگاه های خود ندارید آن گروه‌ها قرار است از کجا تامین شوند و اگر هست بهتر همان که در پایگاهها باشند و از اهدا کنندگان در صف‌های طویل، خون بگیرند!
آقای استاندار به هر کجای این استان و به خصوص کلان شهر اصفهان بروید آسمان همین رنگ است بنابراین به این گونه مدیران فراوان و متخصص در وعده وعید دادن، بفرمایید با حلوا حلوا گفتن دهان شیرین نمی‌شود.
حسن روانشید - روزنامه‌نگار پیشکسوت
