در دورانی که سوریه وضعیتی بی سامان را سپری می‌کند و هر روز بخشی از آن توسط آمریکا، ترکیه و رژیم صیونیستی اشغال و تروریست‌های حاکم شده بر دمشق نیز در حال انحصار قدرت و سرکوب برخی اقلیت‌ها و جریان‌های قومی هستند، وزیر نیرو‌های مسلح فرانسه از حمله به مراکز متعلق به گروه تروریستی داعش در خاک سوریه خبر داد.
سباستین لکورنو، وزیر نیرو‌های مسلح فرانسه خاطرنشان کرد که علیه مواضع تروریست‌های داعش در خاک سوریه حملات هوایی انجام دادیم. این ادعا از سوی فرانسه در حالی مطرح می‌شود که در رفتار شناسی پاریس چند نکته قابل توجه است.
نخست آنکه در حالی غربی‌ها از فرانسه و انگلیس گرفته تا آمریکا مدعی مبارزه با داعش هستند که آنها در طول یک دهه مبارزه با سوریه و متحدانش با تروریسم رسما به حمایت از داعش و ترویست‌ها پرداخته‌اند و عملا خود کانون ایجاد و گسترش تروریسم بوده و لذا این سوال مطرح است که چگونه ناگهان ناجی مبارزه با این گروه‌ها شده‌اند؟
دوم آنکه غربی‌ها از جمله فرانسه در حالی مدعی مبارزه با تروریسم هستند که تحریر الشام و شخص جولانی سرکرده آن رسما از القاعده و تروریست‌ها هستند که در لیست گروه‌های تروریستی غرب قرار دارند حال آنکه سران غرب سراسیمه در روزهای گذشته به دمشق رفته و بر حمایت از این ساختار تاکید کرده‌اند!
سوم آنکه غربی‌ها در حالی مدعی حمایت از امنیت سوریه هستند که از یک سو در برابر اشغالگری آمریکا و ترکیه سکوت کرده‌اند واز سوی دیگر به حمایت از تجاوز آشکار رژیم صهیونیستی به خاک سوریه و اشغال اراضی آن پرداخته‌اند. نمی شود ادعای یکپارچگی سوریه را داشت و در برابر این اشغالگری‌های سکوت کرد!
با توجه به این مولفه‌ها و با عنایت به اینکه فرانسه به صورت سنتی سوریه و لبنان را جزء قلمرو خود می‌داند، می‌توان گفت که حملات ادعایی فرانسه نوعی سهم خواهی از کیک سوریه است که در لوای مبارزه با تروریسم صورت می‌گیرد. آنها با ادعای ناجی بودن به دنبال سهمی از آینده این کشور هستند در عین آنکه با ادعای خطر داعش، برانند به توجیه اشغالگری رژیم صهیونیستی در خاک سوریه بپردازند. بر این اساس اقدام فرانسه نه امنیت سازی بلکه بعده دیگر غارت گری غرب است که در لوای مبارزه با تروریسم اجرا می‌شود.
سباستین لکورنو، وزیر نیرو‌های مسلح فرانسه خاطرنشان کرد که علیه مواضع تروریست‌های داعش در خاک سوریه حملات هوایی انجام دادیم. این ادعا از سوی فرانسه در حالی مطرح می‌شود که در رفتار شناسی پاریس چند نکته قابل توجه است.
نخست آنکه در حالی غربی‌ها از فرانسه و انگلیس گرفته تا آمریکا مدعی مبارزه با داعش هستند که آنها در طول یک دهه مبارزه با سوریه و متحدانش با تروریسم رسما به حمایت از داعش و ترویست‌ها پرداخته‌اند و عملا خود کانون ایجاد و گسترش تروریسم بوده و لذا این سوال مطرح است که چگونه ناگهان ناجی مبارزه با این گروه‌ها شده‌اند؟
دوم آنکه غربی‌ها از جمله فرانسه در حالی مدعی مبارزه با تروریسم هستند که تحریر الشام و شخص جولانی سرکرده آن رسما از القاعده و تروریست‌ها هستند که در لیست گروه‌های تروریستی غرب قرار دارند حال آنکه سران غرب سراسیمه در روزهای گذشته به دمشق رفته و بر حمایت از این ساختار تاکید کرده‌اند!
سوم آنکه غربی‌ها در حالی مدعی حمایت از امنیت سوریه هستند که از یک سو در برابر اشغالگری آمریکا و ترکیه سکوت کرده‌اند واز سوی دیگر به حمایت از تجاوز آشکار رژیم صهیونیستی به خاک سوریه و اشغال اراضی آن پرداخته‌اند. نمی شود ادعای یکپارچگی سوریه را داشت و در برابر این اشغالگری‌های سکوت کرد!
با توجه به این مولفه‌ها و با عنایت به اینکه فرانسه به صورت سنتی سوریه و لبنان را جزء قلمرو خود می‌داند، می‌توان گفت که حملات ادعایی فرانسه نوعی سهم خواهی از کیک سوریه است که در لوای مبارزه با تروریسم صورت می‌گیرد. آنها با ادعای ناجی بودن به دنبال سهمی از آینده این کشور هستند در عین آنکه با ادعای خطر داعش، برانند به توجیه اشغالگری رژیم صهیونیستی در خاک سوریه بپردازند. بر این اساس اقدام فرانسه نه امنیت سازی بلکه بعده دیگر غارت گری غرب است که در لوای مبارزه با تروریسم اجرا می‌شود.
سید محمد صادق لنکرانی
