دهه شصتی‌ها و هفتادی‌ها، کُمدی های فاخر را با مهران مدیری و آثارش می‌شناسند، آثاری که بعضا با گذشت بیست سال از تاریخ پخش آن، همچنان بازپخشش مخاطبان خاص خود را دارد و گاهی اوقات تعداد بینندگان بازپخش آثار مهران مدیری از تعداد مخاطبان سریال‌های جدید تلویزیون بسیار بیشتر است.
مهران مدیری که در ژانر کُمدی و زیر شاخه کُمدی سیاه جزو کارگردان‌های صاحب سبک محسوب می‌شود توانست در اوایل کار هنری خود با آثاری همچون «ساعت خوش»، «جُنگ۷۷»، «ببخشید شما»، «پاورچین» و «نقطه چین»، انقلابی را در مسیر سیتکام‌ها و کُمدی‌های نود قسمتی به وجود بیاورد و به فاصله کمی از شروع دوران حرفه‌ای‌اش بتواند جایگاه به خصوصی در میان اهالی تلویزیون و سینما و همچنین مخاطبان کسب کند.
مهران مدیری با ساخت «شب‌های برره» نشان داد که می‌تواند در کنار ساخت آثار سرگرم کننده نقدی هم به شرایط و اوضاع موجود اجتماعی و اقتصادی جامعه بزند و به راحتی از کنار معضلات موجود و مشکلات مردم نگذرد.
پس از شب‌های برره، مدیری به محبوبیتی عجیب دست پیدا کرد و از کوچک و بزرگ او را کارگردان بزرگی در عرصه ساخت سریال‌های کمدی می‌شناختند و هر ساله با پایان یافتن سریال در حال پخش ساخت او، امیدوار بودند که هر چه سریعتر سریال جدیدی را بسازد و خیلی زود روی آنتن ببرد.
با پیشرفت روز افزون مهران مدیری در عرصه ساخت کمدی‌های دارک، دیگر کمتر کارگردان و تهیه کننده‌ای سعی می‌کرد که به ساخت این آثار روی بیاورد به همین دلیل مدیری تا چندین سال متوالی سلطان بلامنازع تولیدات تلویزیونی بود و اکثر تهیه کنندگان برای کار با چنین کارگردان صاحب سبک و خوش ذوقی سر و دست می‌شکستند.
مدیری پس از چندین سال کار در این ژانر و ساخت سریال‌های متعدد و ورود به عرصه سریال سازی در شبکه نمایش خانگی و ادامه موفقیت‌ها سعی کرد که با تجربه چندین و چند ساله شانس خود را در عرصه سینما نیز آزمایش کند. «ساعت پنج عصر»، تجربه موفق او در سینما بود که به زعم بسیاری از منتقدان نتوانست مخاطبان را راضی از سالن سینما بدرقه کند، ولی از دیدگاه نگارنده مهران مدیری توانست با تجربه فراوانی که در حوزه سریال سازی داشت، کاراکترهای بالقوه‌ای برای پنج عصر خلق کند و فیلمنامه‌ای منسجم را مقابل دوربین ببرد.
مدیری پس از تجربه در سینما و بی‌مهری سینماگران به او دوباره به مسیر اصلی خود یعنی ساخت سریال روی آورد.
باید به این نکته توجه داشته باشیم که مهران مدیری از اولین کسانی بود که سعی کرد در بستری غیر از تلویزیون به تولید آثارش بپردازد.
گنج مظفر و قهوه تلخ از آن دست آثاری بود که هر هفته و در قالب سی دی در سوپرمارکت‌ها عرضه می شد و شباهتی به آنچه که امروز پلتفرم نامیده می‌شود نداشت.
مدیری در ادامه کار و با ظهور پلتفرم‌های نمایش خانگی و اقبال زیاد مردم به سمت این سکوهای پخش سریال و همچنین سودآوری فراوان برای تهیه کنندگان و از همه مهم تر بستری مناسب برای دیده شدن، دوباره شانس خود را برای دیدن آثارش در این بستر آزمایش کرد.
اما مدیری به هر دلیلی بعد از ساخت آثاری همچون ویلای من و هیولا نتوانست آن طور که باید و شاید در این فضا موفق باشد و موفقیت های قبلی خود را در تلویزیون جبران کند. عطسه و اسکار و شوخی کردم از آن دست آثاری است که نتوانست به هیچ وجه اقبال مخاطبان را به همراه داشته باشد و در جاهایی علیرغم زحمات فراوانی که برای تولید آثار کشیده شده بود، متأسفانه برچسب کار تجاری به آن خورد. مردم و مخاطبان دوست نداشتند که مدیری که سال‌ها برای مردم خاطره سازی کرده بود و هر کدام از کارهای او رنگ و بویی به خصوص داشت و هر کار حاوی پیام هایی برای مخاطب بود راه به مسیری بیراهه بگذارد و صرفا برای سر زبان بودن اقدام به ساخت یک کار دم دستی بکند.
گل یا پوچ جدیدترین کاری است که مهران مدیری در فیلیمو اجرای آن را به عهده دارد.
رئالیتی شویی بر پایه بازی قدیمی و سنتی گل یا پوچ که این بار رنگ و بویی مادی به خود گرفته است. این کار هیچ چیزی برای ارائه ندارد و واقعاً سقوطی برای مهران مدیری محسوب می شود. با یکبار دیدن این برنامه هر مخاطب اقرار خواهد کرد که از مهران مدیری توقع اجرای چنین کاری را نداشته است.
مدیری در بیش از 20 سال کار هنری برای مخاطبان توانسته اعتماد آنها را به عنوان یک کارگردان صاحب سبک کسب کند ولی با کارهای تجاری طوری که در این چند سال اخیر به شبکه نمایش خانگی آورده نشان داده که مسیر قبلی و روشن خود را به مسیری تاریک و بی‌انتها کشانده است.
حالا که تلویزیون دیگر بستری برای فعالیت‌های مدیری نیست امیدوار بودیم که بتوانیم در شبکه نمایش خانگی ادامه راه برره را از او ببینیم ولی نه تنها این گونه نشد بلکه کارهای ضعیف و سخیفی ساخت.
امید است هنرمندانی مانند مدیری که سال‌ها برای مردم خاطره سازی کردند با پیدا کردن مسیر درخشانشان در گذشته ، دوباره به راه قبلی بازگردند.
مهران مدیری که در ژانر کُمدی و زیر شاخه کُمدی سیاه جزو کارگردان‌های صاحب سبک محسوب می‌شود توانست در اوایل کار هنری خود با آثاری همچون «ساعت خوش»، «جُنگ۷۷»، «ببخشید شما»، «پاورچین» و «نقطه چین»، انقلابی را در مسیر سیتکام‌ها و کُمدی‌های نود قسمتی به وجود بیاورد و به فاصله کمی از شروع دوران حرفه‌ای‌اش بتواند جایگاه به خصوصی در میان اهالی تلویزیون و سینما و همچنین مخاطبان کسب کند.
مهران مدیری با ساخت «شب‌های برره» نشان داد که می‌تواند در کنار ساخت آثار سرگرم کننده نقدی هم به شرایط و اوضاع موجود اجتماعی و اقتصادی جامعه بزند و به راحتی از کنار معضلات موجود و مشکلات مردم نگذرد.
پس از شب‌های برره، مدیری به محبوبیتی عجیب دست پیدا کرد و از کوچک و بزرگ او را کارگردان بزرگی در عرصه ساخت سریال‌های کمدی می‌شناختند و هر ساله با پایان یافتن سریال در حال پخش ساخت او، امیدوار بودند که هر چه سریعتر سریال جدیدی را بسازد و خیلی زود روی آنتن ببرد.
با پیشرفت روز افزون مهران مدیری در عرصه ساخت کمدی‌های دارک، دیگر کمتر کارگردان و تهیه کننده‌ای سعی می‌کرد که به ساخت این آثار روی بیاورد به همین دلیل مدیری تا چندین سال متوالی سلطان بلامنازع تولیدات تلویزیونی بود و اکثر تهیه کنندگان برای کار با چنین کارگردان صاحب سبک و خوش ذوقی سر و دست می‌شکستند.
مدیری پس از چندین سال کار در این ژانر و ساخت سریال‌های متعدد و ورود به عرصه سریال سازی در شبکه نمایش خانگی و ادامه موفقیت‌ها سعی کرد که با تجربه چندین و چند ساله شانس خود را در عرصه سینما نیز آزمایش کند. «ساعت پنج عصر»، تجربه موفق او در سینما بود که به زعم بسیاری از منتقدان نتوانست مخاطبان را راضی از سالن سینما بدرقه کند، ولی از دیدگاه نگارنده مهران مدیری توانست با تجربه فراوانی که در حوزه سریال سازی داشت، کاراکترهای بالقوه‌ای برای پنج عصر خلق کند و فیلمنامه‌ای منسجم را مقابل دوربین ببرد.
مدیری پس از تجربه در سینما و بی‌مهری سینماگران به او دوباره به مسیر اصلی خود یعنی ساخت سریال روی آورد.
باید به این نکته توجه داشته باشیم که مهران مدیری از اولین کسانی بود که سعی کرد در بستری غیر از تلویزیون به تولید آثارش بپردازد.
گنج مظفر و قهوه تلخ از آن دست آثاری بود که هر هفته و در قالب سی دی در سوپرمارکت‌ها عرضه می شد و شباهتی به آنچه که امروز پلتفرم نامیده می‌شود نداشت.
مدیری در ادامه کار و با ظهور پلتفرم‌های نمایش خانگی و اقبال زیاد مردم به سمت این سکوهای پخش سریال و همچنین سودآوری فراوان برای تهیه کنندگان و از همه مهم تر بستری مناسب برای دیده شدن، دوباره شانس خود را برای دیدن آثارش در این بستر آزمایش کرد.
اما مدیری به هر دلیلی بعد از ساخت آثاری همچون ویلای من و هیولا نتوانست آن طور که باید و شاید در این فضا موفق باشد و موفقیت های قبلی خود را در تلویزیون جبران کند. عطسه و اسکار و شوخی کردم از آن دست آثاری است که نتوانست به هیچ وجه اقبال مخاطبان را به همراه داشته باشد و در جاهایی علیرغم زحمات فراوانی که برای تولید آثار کشیده شده بود، متأسفانه برچسب کار تجاری به آن خورد. مردم و مخاطبان دوست نداشتند که مدیری که سال‌ها برای مردم خاطره سازی کرده بود و هر کدام از کارهای او رنگ و بویی به خصوص داشت و هر کار حاوی پیام هایی برای مخاطب بود راه به مسیری بیراهه بگذارد و صرفا برای سر زبان بودن اقدام به ساخت یک کار دم دستی بکند.
گل یا پوچ جدیدترین کاری است که مهران مدیری در فیلیمو اجرای آن را به عهده دارد.
رئالیتی شویی بر پایه بازی قدیمی و سنتی گل یا پوچ که این بار رنگ و بویی مادی به خود گرفته است. این کار هیچ چیزی برای ارائه ندارد و واقعاً سقوطی برای مهران مدیری محسوب می شود. با یکبار دیدن این برنامه هر مخاطب اقرار خواهد کرد که از مهران مدیری توقع اجرای چنین کاری را نداشته است.
مدیری در بیش از 20 سال کار هنری برای مخاطبان توانسته اعتماد آنها را به عنوان یک کارگردان صاحب سبک کسب کند ولی با کارهای تجاری طوری که در این چند سال اخیر به شبکه نمایش خانگی آورده نشان داده که مسیر قبلی و روشن خود را به مسیری تاریک و بی‌انتها کشانده است.
حالا که تلویزیون دیگر بستری برای فعالیت‌های مدیری نیست امیدوار بودیم که بتوانیم در شبکه نمایش خانگی ادامه راه برره را از او ببینیم ولی نه تنها این گونه نشد بلکه کارهای ضعیف و سخیفی ساخت.
امید است هنرمندانی مانند مدیری که سال‌ها برای مردم خاطره سازی کردند با پیدا کردن مسیر درخشانشان در گذشته ، دوباره به راه قبلی بازگردند.
علی کلانتری
