شاید باورش سخت باشد ولی باید بگوییم که امروز برای مردم کفِ جامعه فرقی ندارد که فردی از جبهه اصولگرا، اصلاح طلب و یا حتی جبهه پایداری بر مسند قدرت و صندلی ریاست جمهوری تکیه بزند و برای چهار سال زمام امور را در دست بگیرد، مردمِ امروز بسیاری از مسائل کوچک را بهانه می‌کنند تا به واسطه آن نسبت به امور معیشتی و زندگی نابسامان خود، به رئیس جمهور و حاکمیت گلایه کنند و صدای اعتراض خود را نسبت به معیشت به بالادستی‌ها برسانند.
اغتشاشات زن زندگی آزادی هر چند وجهه سیاسی و براندازی داشت اما در عمق آن نشان می‌داد آنهایی که در جمع اشوبگران و اغتشاشگران حضور داشتند از نظر اقتصادی و موقعیت اجتماعی در سطح پایین قرار داشتند و بسیاری از آنها با دریافت پول از سازمان‌ها و سرویس‌هایی چون منافقین، سلطنت طلبانف رژیم جعلی اسرائیل وادر معرکه شدند و حتی در اعترافات خود گفتند که برای پول دست به اقدامات آشوبگرانه زدند.
یکی از دلایل شکست پروژه زن زندگی آزادی، اقلیت بودن افراد حاضر در صحنه بود، اکثر کسانی که در کف خیابان ها اقدام به آشوب و ایجاد ناآرامی می کردند به گواه تصاویر و موقعیت جغرافیاییِ ناآرامی ها در شهری مانند تهران، افرادِ متوسط و پایین‌تر جامعه بودند و شاید عده کمی از آنها را بچه پولدارهایی تشکیل می‌داد که در پی براندازی بودند و اکثرشان از معرکه گریختند و دم به تله ندادند. در حال حاضر مسعود پزشکیان پس از شهید ابراهیم رئیسی، رئیس جمهور ایران شد و اکنون پس از رأی اعتماد مجلس به وزرای پیشنهادی کار خود را آغاز کرده است. البته انتقاد به عملکردی که هنوز کارکردی از آن دیده نشده از نظر اخلاقی، سیاسی و حرفه ای کار درستی نیست. پس فعلاً دندان روی جگر می گذاریم تا قطار دولت مسعود پزشکیان روی غلطک بیفتد تا ببینیم که آیا می‌تواند همان گونه که قول داده مشکلات جامعه را یکی پس از دیگری حل کند یا نه؟!
قطعاً پزشکیان می‌داند که اکثریت مردم جامعه در حال حاضر دغدغه‌اشان حجاب نیست و انتظار هم ندارند که در عرض یک سال همه مشکلات این چند سال اخیر مرتفع شود ولی باید با دوراندیشی پیش بینی کند مردمی که در خرداد 1403 پای صندوق های رای رفتند و نام او را به صندوق انداختند، نه اصولگرا بودند و نه اصلاح طلب؛ مردمی که برای ساختن ایرانی بهتر و آبادتر در کنار زندگی با رفاه نسبی به وعده‌های پزشکیان دل بستند قطعا توقع دارند که خُرده مشکلات آنها که به گره کور تبدیل شده حداقل اندکی حل شود و راه نفسی برای آنها باز کند.
تصور این که مردم برای حجاب و یا اعمال آزادی‌ها به سبک غرب و یا صرفا جمع شدن گشت ارشاد پای صندوق‌های رأی رفتند از آن تفکرات غلطی است که می‌تواند باعث شود پزشکیان از آن فرد محبوب رأی دهندگان به یکباره و با اهمال نسبت به مابقی مشکلات که به شدت بزرگ‌تر و مهم‌تر نیز هست، از چشم همگی بیفتد.
مشکلات فراوان و وقت بسیار کم! از این لحاظ بر کم بودن وقت تاکید می‌شود چون مردمی که رای داده‌اند درست یا غلط باور دارند که باید هرچه سریعتر اثر مثبت رأی دادن خود را در جامعه ببینند. همواره این گونه بوده است که پس از تغییر رئیس جمهور و دولت، اتفاق خاصی نیفتاده است. به یاد داریم که در ابتدای دوران ریاست جمهوری شهید ابراهیم رئیسی به محض بالارفتن قیمت ارز حتی آن ردی دهندگان که پای صندوق‌های رأی رفته بودند و اسم ابراهیم رئیسی را صندوق‌ها انداخته بودند، صدای اعتراضشان بلند شد و در گوشه و کنار از پشیمانی نسبت به رأی خود سخن می‌گفتند. تفکری که هرچند غلط است و باید به رؤسای جمهور برای بازسازی یک تخریب یا نوسازی یک رویه، وقت کافی داده شود، اما دولت سیزدهم در میان راه متوقف شد و با شهادت رئیس جمهور دولت دیگری بر سر کار آمد در حالی که نتایج عملکرد دولت شهید رئیسی در حال نمایان شدن بود.
به دلیل مشکلات متعددی که این روزها گریبان مردم را به سختی می فشارد توان و تاب تحمل مردم نیز پایین آمده و منتظرند که هرچه زودتر نسبت به رفع مشکلاتشان اقدام مثبتی صورت گیرد.
مسعود پزشکیان با اینکه در شرایط اضطراری رئیس جمهور جدید ایران شد ولی با این وجود با سیاست‌هایی که اعمال کرد تعدادی از قشر خاکستری را پای صندوق رأی آورد. سوال اینجاست که چرا این قشر خاکستری بعد از مدت‌ها از خواب زمستانی بیدار شدند و پای صندوق‌های رأی آمدند؟ امید به حجاب اختیاری؟ اروپایی شدن پوشش؟ قطعا این گونه نیست و حتی آن قشری که هیچ اعتقادی به حجاب ندارند قطعا بر این باور نبودند که با آمدن مسعود پزشکیان حجاب اختیاری خواهد شد!
بیشتر کسانی که پشت مسعود پزشکیان درآمدند امید به تغییر اقتصادی داشتند. تغییری اساسی ، تغییری که نتیجه آن در زندگی مردم به چشم بیاید. تغییری مانند ساماندهی بازار مسکن؛ بازاری بی در و پیکر که به قتلگاه مستاجران تبدیل شده است. بازاری که هر ساله به دلیل نبود نظارت درست بسیاری از مستاجران را از شهر فراری و به حاشیه شهر هدایت می‌کند. بازاری که نه تنها در این سال‌های اخیر نظارت درستی بر روی آن صورت نگرفته، بلکه با تصمیمات غلط و ایجاد رانت به دلال‌ها فضای کافی برای خون مستاجران در شیشه کردن، هدیه داده است.
تغییر دیگر می‌تواند ساماندهی بازار ارز باشد، بازاری که بالا و پایین رفتن آن مستقیما بر روی کیفیت زندگی مردم تاثیر دارد. با هر بالا رفتن قیمت ارز، قیمت کالاهای اساسی آسانسوری بالا می‌رود ولی با پایین آمدن آن قیمت‌ها در جای خود خشکشان می‌زند و هیچ تغییری نمی‌کنند. این معضل‌ها و مشکلاتی است که برای بالادستی‌ها و قشر مرفه جامعه و مسئولان هیچ مشکلی ایجاد نمی‌کند بلکه در جاهایی با توجه به تمکن مالی آنها، سرمایه اشان را چندین برابر می‌کند ولی برای مردم متوسط جامعه و قشر رو به پایین حکم گیوتینی دارد که با هر بالا و پایین رفتن گردن یکی از اقشار جامعه را بی رحمانه می‌زند.
کالاهای اساسی معضل دیگری است آقای پزشکیان که باید هرچه زودتر مرتفع شود. مشکلی که مستقیما با سفره مردم سر و کار دارد. مردم اگر لباس نپوشند، سفر نروند، ارزی نخرند و نفروشند ولی باید هر روز سه وعده غذا بخورند. سفره مردم شوخی ندارد. قیمت مرغ، گوشت، لبنیات و هر آن چه که فکرش را می‌شود کرد، روز به روز در حال افزایش است و جالب اینجاست که هیچ نظارتی هم در این بازار صورت نمی‌گیرد و هر واحدی برای خود روند قیمت گذاری را به عهده می گیرد و همین پروسه باعث شده که قیمت مرغ در هرجای شهری مانند تهران ، متفاوت باشد و این باعث می‌شود که مردم کلافه‌تر از همیشه باشند.
آقای پزشکیان عزیز؛ اتباع افغانستانی بد نیستند ولی ساماندهی آنها از اوامر ضروری است که باید هرچه زودتر به آن رسیدگی شود. قتل، تجاوز، دزدی، اشغال مشاغل، استفاده از یارانه‌های کشور و هزار و یک مشکل دیگر، معضلاتی است که با عدم ساماندهی اتباع، مردم در هرکجای ایران با گوشت و پوست و خونشان آن را حس کرده‌اند ولی گوش شنوایی نیست که به این مشکلات گوش کند و در پی درمان برآید.
رئیس جمهور محترم سخن کوتاه می کنیم ، مردمی که به تغییر اوضاع موجود دل بسته‌اند نه اصلاح طلبند نه اصولگرا و نه از هر حزب دیگر، مردم مردمند، کشورشان را دوست دارند و قصد شانه خالی کردن و مهاجرت را ندارند و امید دارند که شاید بتوانید راه نجاتی از این مخمصه باشید. کمی دیر شد و دولت دیر بر سر کار آمد ولی حالا که آمده امیدواریم که با پیش گرفتن روندی منطقی و درست ، به زودی ثابت کنید که رأی مردم هدر نرفته است.
اغتشاشات زن زندگی آزادی هر چند وجهه سیاسی و براندازی داشت اما در عمق آن نشان می‌داد آنهایی که در جمع اشوبگران و اغتشاشگران حضور داشتند از نظر اقتصادی و موقعیت اجتماعی در سطح پایین قرار داشتند و بسیاری از آنها با دریافت پول از سازمان‌ها و سرویس‌هایی چون منافقین، سلطنت طلبانف رژیم جعلی اسرائیل وادر معرکه شدند و حتی در اعترافات خود گفتند که برای پول دست به اقدامات آشوبگرانه زدند.
یکی از دلایل شکست پروژه زن زندگی آزادی، اقلیت بودن افراد حاضر در صحنه بود، اکثر کسانی که در کف خیابان ها اقدام به آشوب و ایجاد ناآرامی می کردند به گواه تصاویر و موقعیت جغرافیاییِ ناآرامی ها در شهری مانند تهران، افرادِ متوسط و پایین‌تر جامعه بودند و شاید عده کمی از آنها را بچه پولدارهایی تشکیل می‌داد که در پی براندازی بودند و اکثرشان از معرکه گریختند و دم به تله ندادند. در حال حاضر مسعود پزشکیان پس از شهید ابراهیم رئیسی، رئیس جمهور ایران شد و اکنون پس از رأی اعتماد مجلس به وزرای پیشنهادی کار خود را آغاز کرده است. البته انتقاد به عملکردی که هنوز کارکردی از آن دیده نشده از نظر اخلاقی، سیاسی و حرفه ای کار درستی نیست. پس فعلاً دندان روی جگر می گذاریم تا قطار دولت مسعود پزشکیان روی غلطک بیفتد تا ببینیم که آیا می‌تواند همان گونه که قول داده مشکلات جامعه را یکی پس از دیگری حل کند یا نه؟!
قطعاً پزشکیان می‌داند که اکثریت مردم جامعه در حال حاضر دغدغه‌اشان حجاب نیست و انتظار هم ندارند که در عرض یک سال همه مشکلات این چند سال اخیر مرتفع شود ولی باید با دوراندیشی پیش بینی کند مردمی که در خرداد 1403 پای صندوق های رای رفتند و نام او را به صندوق انداختند، نه اصولگرا بودند و نه اصلاح طلب؛ مردمی که برای ساختن ایرانی بهتر و آبادتر در کنار زندگی با رفاه نسبی به وعده‌های پزشکیان دل بستند قطعا توقع دارند که خُرده مشکلات آنها که به گره کور تبدیل شده حداقل اندکی حل شود و راه نفسی برای آنها باز کند.
تصور این که مردم برای حجاب و یا اعمال آزادی‌ها به سبک غرب و یا صرفا جمع شدن گشت ارشاد پای صندوق‌های رأی رفتند از آن تفکرات غلطی است که می‌تواند باعث شود پزشکیان از آن فرد محبوب رأی دهندگان به یکباره و با اهمال نسبت به مابقی مشکلات که به شدت بزرگ‌تر و مهم‌تر نیز هست، از چشم همگی بیفتد.
مشکلات فراوان و وقت بسیار کم! از این لحاظ بر کم بودن وقت تاکید می‌شود چون مردمی که رای داده‌اند درست یا غلط باور دارند که باید هرچه سریعتر اثر مثبت رأی دادن خود را در جامعه ببینند. همواره این گونه بوده است که پس از تغییر رئیس جمهور و دولت، اتفاق خاصی نیفتاده است. به یاد داریم که در ابتدای دوران ریاست جمهوری شهید ابراهیم رئیسی به محض بالارفتن قیمت ارز حتی آن ردی دهندگان که پای صندوق‌های رأی رفته بودند و اسم ابراهیم رئیسی را صندوق‌ها انداخته بودند، صدای اعتراضشان بلند شد و در گوشه و کنار از پشیمانی نسبت به رأی خود سخن می‌گفتند. تفکری که هرچند غلط است و باید به رؤسای جمهور برای بازسازی یک تخریب یا نوسازی یک رویه، وقت کافی داده شود، اما دولت سیزدهم در میان راه متوقف شد و با شهادت رئیس جمهور دولت دیگری بر سر کار آمد در حالی که نتایج عملکرد دولت شهید رئیسی در حال نمایان شدن بود.
به دلیل مشکلات متعددی که این روزها گریبان مردم را به سختی می فشارد توان و تاب تحمل مردم نیز پایین آمده و منتظرند که هرچه زودتر نسبت به رفع مشکلاتشان اقدام مثبتی صورت گیرد.
مسعود پزشکیان با اینکه در شرایط اضطراری رئیس جمهور جدید ایران شد ولی با این وجود با سیاست‌هایی که اعمال کرد تعدادی از قشر خاکستری را پای صندوق رأی آورد. سوال اینجاست که چرا این قشر خاکستری بعد از مدت‌ها از خواب زمستانی بیدار شدند و پای صندوق‌های رأی آمدند؟ امید به حجاب اختیاری؟ اروپایی شدن پوشش؟ قطعا این گونه نیست و حتی آن قشری که هیچ اعتقادی به حجاب ندارند قطعا بر این باور نبودند که با آمدن مسعود پزشکیان حجاب اختیاری خواهد شد!
بیشتر کسانی که پشت مسعود پزشکیان درآمدند امید به تغییر اقتصادی داشتند. تغییری اساسی ، تغییری که نتیجه آن در زندگی مردم به چشم بیاید. تغییری مانند ساماندهی بازار مسکن؛ بازاری بی در و پیکر که به قتلگاه مستاجران تبدیل شده است. بازاری که هر ساله به دلیل نبود نظارت درست بسیاری از مستاجران را از شهر فراری و به حاشیه شهر هدایت می‌کند. بازاری که نه تنها در این سال‌های اخیر نظارت درستی بر روی آن صورت نگرفته، بلکه با تصمیمات غلط و ایجاد رانت به دلال‌ها فضای کافی برای خون مستاجران در شیشه کردن، هدیه داده است.
تغییر دیگر می‌تواند ساماندهی بازار ارز باشد، بازاری که بالا و پایین رفتن آن مستقیما بر روی کیفیت زندگی مردم تاثیر دارد. با هر بالا رفتن قیمت ارز، قیمت کالاهای اساسی آسانسوری بالا می‌رود ولی با پایین آمدن آن قیمت‌ها در جای خود خشکشان می‌زند و هیچ تغییری نمی‌کنند. این معضل‌ها و مشکلاتی است که برای بالادستی‌ها و قشر مرفه جامعه و مسئولان هیچ مشکلی ایجاد نمی‌کند بلکه در جاهایی با توجه به تمکن مالی آنها، سرمایه اشان را چندین برابر می‌کند ولی برای مردم متوسط جامعه و قشر رو به پایین حکم گیوتینی دارد که با هر بالا و پایین رفتن گردن یکی از اقشار جامعه را بی رحمانه می‌زند.
کالاهای اساسی معضل دیگری است آقای پزشکیان که باید هرچه زودتر مرتفع شود. مشکلی که مستقیما با سفره مردم سر و کار دارد. مردم اگر لباس نپوشند، سفر نروند، ارزی نخرند و نفروشند ولی باید هر روز سه وعده غذا بخورند. سفره مردم شوخی ندارد. قیمت مرغ، گوشت، لبنیات و هر آن چه که فکرش را می‌شود کرد، روز به روز در حال افزایش است و جالب اینجاست که هیچ نظارتی هم در این بازار صورت نمی‌گیرد و هر واحدی برای خود روند قیمت گذاری را به عهده می گیرد و همین پروسه باعث شده که قیمت مرغ در هرجای شهری مانند تهران ، متفاوت باشد و این باعث می‌شود که مردم کلافه‌تر از همیشه باشند.
آقای پزشکیان عزیز؛ اتباع افغانستانی بد نیستند ولی ساماندهی آنها از اوامر ضروری است که باید هرچه زودتر به آن رسیدگی شود. قتل، تجاوز، دزدی، اشغال مشاغل، استفاده از یارانه‌های کشور و هزار و یک مشکل دیگر، معضلاتی است که با عدم ساماندهی اتباع، مردم در هرکجای ایران با گوشت و پوست و خونشان آن را حس کرده‌اند ولی گوش شنوایی نیست که به این مشکلات گوش کند و در پی درمان برآید.
رئیس جمهور محترم سخن کوتاه می کنیم ، مردمی که به تغییر اوضاع موجود دل بسته‌اند نه اصلاح طلبند نه اصولگرا و نه از هر حزب دیگر، مردم مردمند، کشورشان را دوست دارند و قصد شانه خالی کردن و مهاجرت را ندارند و امید دارند که شاید بتوانید راه نجاتی از این مخمصه باشید. کمی دیر شد و دولت دیر بر سر کار آمد ولی حالا که آمده امیدواریم که با پیش گرفتن روندی منطقی و درست ، به زودی ثابت کنید که رأی مردم هدر نرفته است.
علی کلانتری
