سال گذشته و براساس مصوبات برنامه بودجه سال 1402؛ حقوق کلیه گروه‌های مختلف حقوق‌بگیر در دستگاه‌های اجرایی ۲۰ درصد و حقوق کلیه بازنشستگان ۲۰ درصد نسبت به سال ۱۴۰۱ افزایش یاقت که این میزان همان پیشنهاد دولت بود.
براساس آنچه مصوب واجرا شد؛حداقل حکم کارگزینی در سال ۱۴۰۲ حقوق‌بگیران ۱.۲ برابر حداقل حکم کارگزینی حقوق‌بگیران سال ۱۴۰۱ اعلام شد و به این ترتیب حداقل حقوق سالجاری کارمندان به 7 میلیون و ۹۲۰ هزار تومان رسید.
در همین راستا طی روزهای اخیز نیز اخبار مرتبط با ضوابط اجرایی نحوی اعطای مزایای جانبی به کارکنان دستگاه‌های اجرایی منتشر شد که ارزیابی این موارد نکات جالبی را گوشزد می کند و جا دارد متولیان و دست اندرکاران مربوطه با نگاهی منطقی تر به این ارقام مصوب شده در شرایط اقتصادی کنونی داشته باشند.
اگرچه تمام ارقام منتشر شده حرفهای بسیاری برای گفتن دارند اما در کنار تمام این اعداد ، اختلاف حداکثر حق مسکن اعلام شده از سوی متولیان در کنارآنچه که در واقعیت جامعه به شکل ملموس توسط قشر کارمند و کارگر تجربه می شود،چنان است که می توان ساعت‌ها در موردآن بحث کرد وهزاران واژه برای آن به رشته تحریر درآورد . براساس آنچه مصوب شده حداکثر حق مسکن برای کارمندان دولت ماهانه 12 میلیون ریال معادل یک میلیون و 200 هزار تومان است به این ترتیب که 500 هزار تومان برای سرپرست و 400هزار تومان به ازا هر فرزند تحت تکفل .
با این تفاسیر با مبنا قرار دادن کف حق 7 میلیون و920 هزار تومان و مبلغ یاد شده هر فرد با چنین شرایطی چیزی حدود 9 میلیون تومان عایدی خواهد داشت.
حال با عایدی حاصل شده نیم نگاهی به رقم اجاره بهای مسکن و یا رهن خانه های با متراژ50 تا 60 آن هم در محله های جنوبی شهر تهران داشته باشیم، گره کار مشخص می شود.
براساس آمارهای منتشر شده قیمت رهن یک خانه 50 متری در محدوده خیابان دامپزشکی استاد معین در حدود 500 میلیون تومان است و برای خانه ای با همین متراژ باید رقمی معادل 450 میلیون تومان رهن کامل پرداخت شود. در کنار این موارد یک واحد مسکونی 65 متری در محدوده بهارستان از قرار 100 میلون تومان رهن به ازا 10 میلیون تومان اجاره ماهیانه است.این رقم یعنی یک میلیون تومان بیش از آنچه یک کارمند در قالب کف حقوق دریافت می کند. به همین ترتیب در محدوده خیابان پیروزی - بلوار ابوذر، یک واحد مسکونی 70 متری نیازمند 300 میلیون رهن کامل و 9 میلیون تومان اجاره بهاست .
تمام رقم های یاد شده در حالی توسط یک کارمند قابلیت پرداخت دارد که هیچ هزینه یا مایحتاج دیگری وجود نداشته باشد و فرد مربوطه تمام عایدی خود را تمام و کمال صرف هزینه مسکن کند.
در یک نگاه کلی بررسی ها ازبازار اجاره مسکن در مناطق و محله‌‌‌های جنوبی شهر تهران نشان می‌دهد که هم‌‌‌اکنون به طور میانگین ارزان‌‌‌ترین سطح اجاره‌‌‌بهای مسکن پایتخت مربوط به مناطق ۱۷ تا ۱۹ شهر تهران است. در این مناطق به طور متوسط حداقل رهن کامل یک واحد مسکونی معمولی با امکانات متعارف حدود ۴ تا ۵ میلیون تومان به ازای هر متر مربع است. به این ترتیب برای رهن کامل یک واحد مسکونی ۷۰ مترمربعی در این مناطق، خانوارها باید به بودجه‌‌‌ای معادل حداقل ۳۰۰ تا ۳۵۰میلیون تومان دسترسی داشته باشند.حال سوال اصلی آن است که با رقم های مصوب دولت برای حق مسکن که چیزی در حدود یک میلیون و 200 هزار تومان است یک کارمند چگونه میتواند از پس هزینه مسکن برآید. نکته قابل تامل تر اینکه شرایط کارمندان تاحدودی از نظر امنیت شغلی و تامین هزینه اقتصادی در مقایسه با قشر کارگرتا حدودی مطلوب تر است و با چنین تفاسیری کمر قشر کارگر در برابر تامین چنین هزینه هایی برای مسکن به مراتب خموده و افتاده تر است و این جز مواردی است که به چشم متولیان و تصمیم گیران این عرصه نمی آید.
براساس آنچه مصوب واجرا شد؛حداقل حکم کارگزینی در سال ۱۴۰۲ حقوق‌بگیران ۱.۲ برابر حداقل حکم کارگزینی حقوق‌بگیران سال ۱۴۰۱ اعلام شد و به این ترتیب حداقل حقوق سالجاری کارمندان به 7 میلیون و ۹۲۰ هزار تومان رسید.
در همین راستا طی روزهای اخیز نیز اخبار مرتبط با ضوابط اجرایی نحوی اعطای مزایای جانبی به کارکنان دستگاه‌های اجرایی منتشر شد که ارزیابی این موارد نکات جالبی را گوشزد می کند و جا دارد متولیان و دست اندرکاران مربوطه با نگاهی منطقی تر به این ارقام مصوب شده در شرایط اقتصادی کنونی داشته باشند.
اگرچه تمام ارقام منتشر شده حرفهای بسیاری برای گفتن دارند اما در کنار تمام این اعداد ، اختلاف حداکثر حق مسکن اعلام شده از سوی متولیان در کنارآنچه که در واقعیت جامعه به شکل ملموس توسط قشر کارمند و کارگر تجربه می شود،چنان است که می توان ساعت‌ها در موردآن بحث کرد وهزاران واژه برای آن به رشته تحریر درآورد . براساس آنچه مصوب شده حداکثر حق مسکن برای کارمندان دولت ماهانه 12 میلیون ریال معادل یک میلیون و 200 هزار تومان است به این ترتیب که 500 هزار تومان برای سرپرست و 400هزار تومان به ازا هر فرزند تحت تکفل .
با این تفاسیر با مبنا قرار دادن کف حق 7 میلیون و920 هزار تومان و مبلغ یاد شده هر فرد با چنین شرایطی چیزی حدود 9 میلیون تومان عایدی خواهد داشت.
حال با عایدی حاصل شده نیم نگاهی به رقم اجاره بهای مسکن و یا رهن خانه های با متراژ50 تا 60 آن هم در محله های جنوبی شهر تهران داشته باشیم، گره کار مشخص می شود.
براساس آمارهای منتشر شده قیمت رهن یک خانه 50 متری در محدوده خیابان دامپزشکی استاد معین در حدود 500 میلیون تومان است و برای خانه ای با همین متراژ باید رقمی معادل 450 میلیون تومان رهن کامل پرداخت شود. در کنار این موارد یک واحد مسکونی 65 متری در محدوده بهارستان از قرار 100 میلون تومان رهن به ازا 10 میلیون تومان اجاره ماهیانه است.این رقم یعنی یک میلیون تومان بیش از آنچه یک کارمند در قالب کف حقوق دریافت می کند. به همین ترتیب در محدوده خیابان پیروزی - بلوار ابوذر، یک واحد مسکونی 70 متری نیازمند 300 میلیون رهن کامل و 9 میلیون تومان اجاره بهاست .
تمام رقم های یاد شده در حالی توسط یک کارمند قابلیت پرداخت دارد که هیچ هزینه یا مایحتاج دیگری وجود نداشته باشد و فرد مربوطه تمام عایدی خود را تمام و کمال صرف هزینه مسکن کند.
در یک نگاه کلی بررسی ها ازبازار اجاره مسکن در مناطق و محله‌‌‌های جنوبی شهر تهران نشان می‌دهد که هم‌‌‌اکنون به طور میانگین ارزان‌‌‌ترین سطح اجاره‌‌‌بهای مسکن پایتخت مربوط به مناطق ۱۷ تا ۱۹ شهر تهران است. در این مناطق به طور متوسط حداقل رهن کامل یک واحد مسکونی معمولی با امکانات متعارف حدود ۴ تا ۵ میلیون تومان به ازای هر متر مربع است. به این ترتیب برای رهن کامل یک واحد مسکونی ۷۰ مترمربعی در این مناطق، خانوارها باید به بودجه‌‌‌ای معادل حداقل ۳۰۰ تا ۳۵۰میلیون تومان دسترسی داشته باشند.حال سوال اصلی آن است که با رقم های مصوب دولت برای حق مسکن که چیزی در حدود یک میلیون و 200 هزار تومان است یک کارمند چگونه میتواند از پس هزینه مسکن برآید. نکته قابل تامل تر اینکه شرایط کارمندان تاحدودی از نظر امنیت شغلی و تامین هزینه اقتصادی در مقایسه با قشر کارگرتا حدودی مطلوب تر است و با چنین تفاسیری کمر قشر کارگر در برابر تامین چنین هزینه هایی برای مسکن به مراتب خموده و افتاده تر است و این جز مواردی است که به چشم متولیان و تصمیم گیران این عرصه نمی آید.
سارا علیاری
