گروه ورزشي - شاید چنین اتفاقاتی فقط در فوتبال ایران بیفتد که سرمربی تیم قهرمان به هر دلیلی مجبور به ترک تیمش شود. قراردادهای یک ساله با مربیان و بازیکنان، عدم ثبات مديريتي و عمر كوتاه مديران به آفت بزرگی در فوتبال ایران تبدیل شده که نتیجه آن جابجاییها و ناهماهنگیهای زیاد است. ما حتی از نظر اقتصادی هم اینقدر ضعیف هستیم که مثل عربها جرات امضای قرارداد چند ساله و سپس اخراج مربیان را نداریم.
کاری به دعوای واعظ آشتیانی و امیر قلعه‌نویی و اتفاقاتی که بعد از قهرمانی استقلال در لیگ هشتم افتاد، نداريم. چرا که ژنرال از همان روز اول هم مرد رویاهای واعظ نبود و از طرف دیگر پرافتخارترین مربی لیگ برتر به گفته خودش اهل باج دادن به مدیر استقلال نیست. اما اگر از همان ابتدا با امیر قلعه‌نویی قرارداد چند ساله بسته می‌شد قطعاً هم سرمربی استقلال در کوران رقابتهای لیگ و آسیایی به فکر مذاکره با تیمهای دیگر نمیافتاد و هم میتوانست با برنامهریزی بلند مدت، جام آسیایی را به خانه استقلالیها بازگرداند.
وقتی در سری A ایتالیا 7-8 مربی در طول فصل تغییر میکنند، صدای خوزه مورینیو در میآید که چرا مثل لیگ برتر انگلیس مربیان امنیت شغلی و ثبات کاری ندارند اما آقای خاص از حال و روز فوتبال ایران خبر ندارد که در یک فصل بیش از 30 مربی در 18 تیم جابهجا میشوند و کک هیچ کس هم نمیگزد. باور کنید اگر این آمار به گوش سرمربی پرتغالی اینتر برسد، برای همیشه از فوتبال خداحافظی میکند.
در انگلیس اگر استمرار موفقیتهای منچستر یونایتد را میبینید بخاطر امنیت شغلی است که برای سرالکس فرگوسن ایجاد کردند و با اینکه 3 سال هیچ جامی کسب نکرد اما با فرصتی که به او دادند، ثمره آن را هم دیدند. رافائل بنیتز به همین ترتیب، با اینکه 4 سال قهرمان لیگ برتر نشد، قراردادش را تمدید کردند تا این مربی اسپانیایی بتواند در لیورپول برنامههایش را به اتمام برساند.
حالا با جدایی امیر قلعه‌نویی، مدیران استقلال باید به دنبال مربیای بروند که حداقل بتواند قهرمانی لیگ هشتم آبیپوشان را تکرار کند تا کاسه صبر هواداران این تیم لبریز نشود. اما به نظر شما سرمربی جدید میتواند در یک فصل همه برنامههایش را پیاده کند. فراموش نکنید امیر قلعه‌نویی 3 سال با این تیم کار کرده بود و با همه مشکلات حاشیهای و فنی استقلال آشنا بود اما آیا سرمربی جدید هم چنین شناختی از لیگ برتر دارد؟
واعظ آشتیانی که با شعار تغییر در ساختار فوتبال بر صندلی مدیریت استقلال تکیه زد با تمدید نکردن قرارداد قلعه‌نویی در همان بدو ورودش اشتباه بزرگی مرتکب شد اما اگر مدیرعامل باشگاه استقلال میخواهد این اشتباه خود را جبران کند باید با دریافت برنامه از سوی کاندیدای مربیگری مورد نظرش، قرارداد چند ساله و طولانی مدت امضا کند و به کارش ایمان داشته باشد...
آغازي بر يك پايان
«خودم تصمیم گرفتم از استقلال بروم قبل از اینکه کسی بخواهد مرا از این تیم کنار بگذارد.»
اين شروع حرف هاي قلعه نويي بعد از تساوي نااميد كننده با الاتحاد بود تا هواداراني كه در بازي سه شنبه فرياد مي زدند « واعظ يادت باشه، امير بايد باشه» كاملا نااميدانه به خواسته شان فكر كنند.
امير قلعه نويي كاري را كرد كه خيلي ها منتظر وقوع آن به شكل ديگري بودند. در روزهايي كه استقلال صدر جدول را از دست داد و در ليگ قهرمانان آسيا هم آنقدر عملكرد ضعيفي داشت كه حتي يك برد هم در كارنامه آبي ها نبود، خيلي ها تلاش كردند كه از اين ناكامي ها براي كنار گذاشتن ژنرال آبي ها بهترين بهره را ببرند.
حتي بعد از آنكه قلعه نويي جزء كانديداهاي تيم ملي مطرح شد، يكي از كساني كه به شكل كاملا واضح از رفتن امير استقبال مي كرد، شخص مديرعامل بود. او نمي توانست علنا عنوان كند كه سرمربي تيمش را نمي خواهد، اما او را به شكلي زيركانه به تيم ملي تعارف مي زد.
اما همه چيز به اينجا ختم نمي شد. ورق برگشت و استقلال در آخرين روز توانست جام را در ورزشگاه ثامن بالاي سر ببرد تا ديگر كسي به فكر كنار گذاشتن قلعه نويي نباشد. سرمربي محبوب آبي ها طي يك سال توانسته بود 2 جام را كسب كند و براي 2 دوره استقلال را روانه آسيا كند تا ديگر تقريبا همه فراموش كنند كه استقلال زماني به خاطر برخي كم كاري هاي امير و استقلال حضور در آسيا را از دست داده بود.
اما درست بعد از پايان ليگ اعلام شد كه قلعه نويي بعد از پايان آخرين بازي گروهي خود از استقلال جدا مي شود و در امارات با بچه هايش خداحافظي مي كند. اما اين اتفاق خيلي زودتر افتاد.
طي روزهاي گذشته او با حاشيه هاي زيادي دست و پنجه نرم كرد. مصاحبه هاي پارادوكسيكال آشتياني مبني بر حفظ امير و البته خروج لمپن ها از استقلال، اعلام جهت دهي شده بودن شعارهاي بازي استقلال – سايپا ، و مخالفت با برخي مربيان استقلال باعث شد تا امير به قول خودش پيش از بركناري غزل خداحافظي را بخواند.او شايد اين روزها به پيشنهاد تيم هايي مثل مس، سپاهان، الوصل و حتي پاختاكور فكر كند تا باز هم شاهد جدايي او از جمع آبي هاي تهران باشيم.
آخرين حرف هاي سرمربي مستعفي
سرمربی تیم فوتبال استقلال پس از اعلام استعفایش از این سمت و جدایی از جمع آبی پوشان گفت: خودم تصمیم گرفتم از استقلال بروم قبل از اینکه کسی بخواهد مرا از این تیم کنار بگذارد.
امیر قلعه نویی گفت: معمولا تیمی که قهرمان می شود چند روز را به جشن و شادمانی می پردازد اما آقایان قهرمانی استقلال در لیگ برتر را لوث کردند.وی در ادامه گفت: واقعیت این است که خیلی ها دوست نداشتند استقلال قهرمان شود. این آقایان روزی که ما قهرمان شدیم چهره هایشان درهم رفته بود و از این قهرمانی ناراحت بودند.
سرمربی مستعفی تیم فوتبال استقلال به شعار هواداران این تیم و حمایت از وی اشاره کرد و با کنایه گفت: حتما من به هواداران پول داده ام تا تشویقم کنند!
قلعه نویی در ادامه به دلایل جدایی اش از استقلال اشاره کرد و خاطرنشان ساخت: نمی خواهم در دوستی که با آقای واعظ دارم خدشه ای وارد شود. من خودم می روم تا کسی نتواند عوضم کند. امیرقلعه نویی ادامه داد: اختلاف ما از زمانی شروع شد که آقای واعظ در دو مصاحبه تلویزیونی شرکت کرد و اوضاع استقلال را بهم زد. یکی از مجریانی که هشت سال ممنوع التصویر بود نیز علیه من موضع گیری کرد و به انتقاد پرداخت.
وی مذاکره با تیم های لیگ برتری را تکذیب کرد و گفت: به خاطر تعهد و وظایفی که در استقلال داشتم با هیچ تیمی مذاکره نکردم و صحبت هایی که در این مورد مطرح شده است شایعه بود.امیرقلعه نویی به گفتگویی که چند روز پیش با یکی از مسئولان باشگاه استقلال داشته است اشاره کرد و گفت: در این گفتگو به آقای فتحی ( از عوامل باشگاه ) گفتم که بهتر است به فکر جذب یک سرمربی برای استقلال باشید چرا که من با این شرایط نمی توانم با استقلال ادامه همکاری داشته باشم.
وی در مورد احتمال جدایی چند بازیکن از استقلال به خاطر کنار رفتن او گفت: بازیکنان متعلق به باشگاه و مردم هستند و نباید به خاطر من از این تیم جدا شوند.
سرمربی مستعفی تیم فوتبال استقلال در ادامه انتقادات خود از مدیریت باشگاه گفت: در هیچ کجای دنیا درب‌های ورزشگاه را برروی هواداران نمی بندند.
قلعه نویی ادامه داد: من شرمند همه مردم و هواداران استقلال هستم و از آنها خداحافظی می کنم.
پسرک کوتاه‌قامت نازی‌آباد تمام مشکلات دوران کودکی حتی فوت زودهنگام پدرش را آن موقع که او هفت سال بیشتر نداشت، پشت سر گذاشت تا با سختی خود را به فوتبال ایران معرفی کند.
او مثل همه کسانی که از دل مشکلات در فوتبال ایران جایی برای خودشان ایجاد کرده‌اند، آرام آرام در فوتبال مکانی و مقامی پیدا کرد. اگرچه روزهای پر از مشقت گذشته آزارش می‌دهد اما به قول خودش آنقدر بی‌معرفت نیست که آدم‌های آن روز را فراموش کند و شاید به همین دلیل بود که بلافاصله بعد از گرفتن حکم سرمربیگری تیم ملی، ناصر ابراهیمی را کنارش روی نیمکت تیم ملی نشاند تا ثابت کند بچه جنوب شهر بامعرفت است.
ابراهیمی همان کسی بود که او را برای اولین بار به تیم راه‌آهن برد و در فوتبال تهران برای او جایی باز کرد و یک سال بعد هم وقتی به شاهین رفت از میان همه بچههای آن روز راه‌آهن، فقط روی اردشیر قلعه‌نویی دست گذاشت تا او به باشگاه بزرگ تهرانی وارد شود. آن موقع او هنوز برای خودش امیر نشده بود و همه او را به نام شناسنامه‌ای می‌شناختند.
اگرچه بعضی از بچههای نازی‌آباد او را به نام محله‌ای می‌شناختند و نام اردشیر برایشان غریب بود. این بازیکن پس از درخشش در شاهین و لیگ قطر سال 67 با استقلال قرارداد بست. اولین بازی امیر باید در یک‌چهارم نهایی جام حذفی مقابل پيروزي انجام می‌شد. او پنالتی‌اش را از دست داد تا آن روز با گریه ورزشگاه را ترک کند؛ اما دست تقدیر به گونه‌ای نوشته شد که این بازیکن تمام باشگاه آبی را تا سالها در اختیار خود بگیرد.
بعد از دو بار مصدومیت جدی و هدف‌هایی که در تیم ملی اصلاً به آنها نرسید، نوبت به مربیگری رسید تا او به کمتر از سرمربیگری رضایت ندهد. اگرچه نداشتن تحصیلات آکادمیک و مدارک مربیگری، همیشه دیوارهایی بلند جلوی او کشیدند اما بچه جنوب شهر خوب می‌دانست چگونه باید از دیوارهایی مانند این عبور کند. او مدتها در زمان حضور کخ در استقلال برای نشستن روی نیمکت آبی‌ها اصرارکرد و آنقدر سر حرفش ماند تا نه به عنوان مربی که به عنوان سرمربی وارد این تیم شد.
اولین قهرمانی او با این تیم در جام حذفی سال 81 ثبت شد و دو بار هم در لیگ برتر به قهرمانی رسید تا بهترین کارنامه را در میان مربیان آبی از آن خود کند.
دعوا با مایلی اتهام تبانی و اختلاف با واعظ سرانجام باعث شد که امیر بالاخره پس از قهرمانی لیگ با استقلال وداع کند.
