در میانه جنگ غزه و استمرار جنایات رژیم صهیونیستی گروه‌ها و جناح‌های مختلف فلسطینی شامل فتح و حماس بیانیه‌ای را با هدف پایان دادن به اختلافات و تقویت وحدت فلسطین امضا کردند.۱۴ گروه فلسطینی در پکن برای دستیابی به «وحدت ملی فراگیر» زیر چتر سازمان آزادیبخش فلسطین (ساف) توافق کردند. این تواقق میان گروه‌های فلسطینی در چندین محور از یکپارچگی در برابر رژیم متجاوز صهیونیستی گرفته تا اداره فلسطین و نیز پیگیری مطالبات جهانی فلسطینی‌ها نظیر محکومیت رژیم صهیونیستی در دادگاه لاهه را در بر می‌گیرد. این توافق که افقی تازه در تحولات فلسطین است از دو منظر قابل توجه است.
نخست اهداف و رویکرد پکن می باشد. چین تا به امروز بر رویکرد اقتصادی در صحنه جهانی تاکید داشته حال آنکه اخیرا رویکرد به میانجی‌گری و نقش آفرینی سیاسی را در امنیت بین‌الملل در پیش گرفته است. میانجی‌گری میان ایران و عربستان، ارائه طرح 6 ماده‌ای برای پایان جنگ اوکراین و اکنون نیز ایجاد توافق میان گروه‌های فلسطینی نشانگر طراحی پکن برای نقش آفرینی بیشتر جهانی است. رویکردی که البته بخش عمده‌ای از آن در چارچوب اهداف اقتصادی نظیر طرح یک جاده یک کمربند صورت می‌گیرد. البته تضعیف غرب در معادلات جهانی نیز پکن را به ای نتیجه رسانده که می‌تواند از گزینه میانجی‌گری برای ارتقای جایگاه جهانی خویش در کنار اقتصاد بهره گیرد بویژه آنکه ناتو به بهانه جنگ اوکراین در حال گسترش فعالیت خود در ژاپن و کره جنوبی است.
در حوزه فلسطینی نیز گروه‌های مقاومتی همواره بر لزوم همگرایی و هم افزایی در پیگیری مطالبات ملت فلسطین و مقابله با رژیم صهیونیستی تاکید داشته‌اند. در شرایط کنونی که رژیم صهیونیستی در غزه و کرانه باختری به نسل کشی ادامه می‌دهد و در عین حال نیز جامعه جهانی و ملت‌ها معطوف به فلسطین شده‌اند، وحدت سراسری فلسطینی‌ها از یک سو تقویت کننده موضع آنها در مبارزه با رژیم صهیونیستی است و از سوی دیگر این همگرایی می‌تواند افزایش حمایت‌های ملت‌های جهان از فلسطین را به همراه داشته باشد. نکته مهم انکه این توافق زمانی می‌تواند نتیجه بخش باشد که در نهایت در مسیر مقاومت و ایستادیگی در برابر رژیم صهیونیستی و حامیانش قرار گیرد نه آنها با رویکردی سازشکارانه اشتباهات گذشته و دلبستن به اسلوها را به همراه داشته باشد. مقاومتی که گروه‌های فلسطینی بر آن تاکید کرده و خواستار اقدامات عملی نشست پکن در جهت استمرار مقاومت در برابر رژیم صهیونیستی شده‌اند که هیچ جایگاهی برای مذاکره و صلح قائل نیست چرا که بنیان آن بر اساس اشغالگری بنا نهاده شده است.
نخست اهداف و رویکرد پکن می باشد. چین تا به امروز بر رویکرد اقتصادی در صحنه جهانی تاکید داشته حال آنکه اخیرا رویکرد به میانجی‌گری و نقش آفرینی سیاسی را در امنیت بین‌الملل در پیش گرفته است. میانجی‌گری میان ایران و عربستان، ارائه طرح 6 ماده‌ای برای پایان جنگ اوکراین و اکنون نیز ایجاد توافق میان گروه‌های فلسطینی نشانگر طراحی پکن برای نقش آفرینی بیشتر جهانی است. رویکردی که البته بخش عمده‌ای از آن در چارچوب اهداف اقتصادی نظیر طرح یک جاده یک کمربند صورت می‌گیرد. البته تضعیف غرب در معادلات جهانی نیز پکن را به ای نتیجه رسانده که می‌تواند از گزینه میانجی‌گری برای ارتقای جایگاه جهانی خویش در کنار اقتصاد بهره گیرد بویژه آنکه ناتو به بهانه جنگ اوکراین در حال گسترش فعالیت خود در ژاپن و کره جنوبی است.
در حوزه فلسطینی نیز گروه‌های مقاومتی همواره بر لزوم همگرایی و هم افزایی در پیگیری مطالبات ملت فلسطین و مقابله با رژیم صهیونیستی تاکید داشته‌اند. در شرایط کنونی که رژیم صهیونیستی در غزه و کرانه باختری به نسل کشی ادامه می‌دهد و در عین حال نیز جامعه جهانی و ملت‌ها معطوف به فلسطین شده‌اند، وحدت سراسری فلسطینی‌ها از یک سو تقویت کننده موضع آنها در مبارزه با رژیم صهیونیستی است و از سوی دیگر این همگرایی می‌تواند افزایش حمایت‌های ملت‌های جهان از فلسطین را به همراه داشته باشد. نکته مهم انکه این توافق زمانی می‌تواند نتیجه بخش باشد که در نهایت در مسیر مقاومت و ایستادیگی در برابر رژیم صهیونیستی و حامیانش قرار گیرد نه آنها با رویکردی سازشکارانه اشتباهات گذشته و دلبستن به اسلوها را به همراه داشته باشد. مقاومتی که گروه‌های فلسطینی بر آن تاکید کرده و خواستار اقدامات عملی نشست پکن در جهت استمرار مقاومت در برابر رژیم صهیونیستی شده‌اند که هیچ جایگاهی برای مذاکره و صلح قائل نیست چرا که بنیان آن بر اساس اشغالگری بنا نهاده شده است.
سید محمد صادق لنکرانی
