پیرمردها چه کسانی هستند؟ سهم‌خواهان کی هستند؟ مجاهدان شنبه از کجا آمده‌اند؟ برای ایران نه، برای وزارت؟! پزشکیان بینوا؟ این جملات را داشته باشید تا بعد.
از صبح 16 تیر1403تا امروز اصولگرایان و رقبای پزشکیان که مسابقه را باخته‌اند در گوشه‌ای نشسته‌اند و مراقب روشنایی هستند. از آن روز تاکنون اصلاح طلبان ریز و درشت به تکاپوی انتخاب وزرای دولت چهاردهم برخاسته‌اند و خود را به «ر دری» می‌زنند و در این آشفته بازار«رقبای پزشکیان» همچنان سکوت کرده‌اند و تماشاگری بیش نیستند.
اصلاح طلبان کارگروه و کارزار انتخاب اشخاص راه انداخته‌اند و بازار سهم خواهی شان را داغ داغ کرده‌اند. این روزها،رسانه‌های مکتوب و مجازی اصلاح طلبان و طرفداران آن‌ها چنان همدیگر را به توپ بسته‌اند و با انواع جملات و کلمات یکدیگر را متهم می‌کنند که تماشاچیان انگشت تحیر به دهان گزیده‌اند!
کارگروه انتخاب وزرا، در واقع مهملی شد که ماهیت واقعی برخی از کسانی که تاکنون در نقش منتقدان جدی دولت سیزدهم فعالیت می کردند آشکار شود، کسانی که شورای نگهبان و نظام را متهم به خالص سازی و یکدست کردن دولت متهم می‌کردند، اینک چنان به جان هم افتاده‌اند که آدمی باورش نمی‌شود اینان همان افرادی هستند که مدام «آروغ روشنفکری» می‌زنند و از شایسته سالاری و نخبه گزینی می‌گویند و حال که نوبت به خودشان رسیده است چنان به همدیگر«مشت و لگد» و طعنه و سرکوفت می‌زنند که مانده‌ایم مگر پست وزارت چقدر «نان و آب» دارد که این جماعت اینگونه «یقه درانی» می‌کنند. جملات ابتدای این نوشته دقیقاً همان چیزهایی است که اصلاح طلبان به هم نسبت می‌دهند و در رسانه‌ها آماج هدف قرار داده‌اند.
آش آنقدر شور است که روز گذشته مسعود پزشکیان رئیس جمهور منتخب و مستأجر جدید پاستور نیز صدایش درآمد و در جمع ستادهای مردمی‌اش گفت:«انتخاب مسئولان برای من معضل شده است، به هر کس می‌گویم آدم معرفی کنید، همه افراد خودشان را معرفی می‌کنند.»
رئیس جمهوری که هنوز کارش را شروع نکرده اینگونه مستأصل کرده‌اند که نه تنها از تمامیت خواهی و انحصار طلبی اصلاح طلبان و مثلاً حامیان انتخاباتیش به فغان آمده است بلکه برای رهایی از فشارهای پنهان و آشکار اظهار می دارد؛ «قدم اول انتخاب کابینه وفاق ملی است و آن شعاری است که سرمی‌دادیم که مملکت با یک دسته و جناح اداره نمی‌شود، خودمان هم باید به آن پایبند باشیم. در نتیجه باید کابینه‌ای را شکل دهیم تا افراد صادق، باتجربه و با دانش انتخاب شوند و به سمت سیاست‌های کلی مقام معظم رهبری حرکت کنیم.»
در حقیقت بیان کلمه «دولت وفاق ملی» تیر خلاص پزشکیان برای رهایی از دست مجاهدان و اصحاب شنبه است که برای او معضلی شده‌اند و اینگونه مزورانه دنبال سهم خواهی هستند!
بیان دولت وفاق ملی، در آستانه مراسم تنفیذ و تحلیف در حقیقت تأکید بر این نکته است که رئیس جمهور نهم، حزبی نیست و این که شایستگان باید در کشور به مناصب دست پیدا کنند.
پیگیری سیاست‌های کلی مقام معظم رهبری، وعده رئیس جمهور در رقابت‌های انتخاباتی بود که دوباره بر پیگیری این سیاست‌ها تأکید کردند. همچنین رئیس جمهور منتخب بر ملاک‌هایی برای انتخاب وزرا تأکید کرده که رهبر انقلاب در دیدار نمایندگان مجلس دوازدهم برآن اشاره کرده بودند. صفاتی، چون صداقت، شجاعت، کارآمدی و انقلابی بودن که مورد توجه رئیس جمهور منتخب هم قرار گرفت. این سخنان رئیس جمهور منتخب قطعا و یقینا به مذاق دوستان اصلاح طلب خوش نیامده و منبعد هم برایش کارشکنی می‌کنند تا موفق نشود ولی علی ایحال بازی «کی بود،کی بود،من نبودم» اصلاح طلبان نه تنها نخ نما شده است بلکه دلیل درستی برای این نکته است که منتقدان اصلاح طلبان آن‌ها را دیکتاتور، تمامیت خواه، انحصار طلب و سهم خواه معرفی می‌کنند. ادعایی که تحرکات این روزهای اصلاح طلبان و سخنان پزشکیان گواه آن است.
از صبح 16 تیر1403تا امروز اصولگرایان و رقبای پزشکیان که مسابقه را باخته‌اند در گوشه‌ای نشسته‌اند و مراقب روشنایی هستند. از آن روز تاکنون اصلاح طلبان ریز و درشت به تکاپوی انتخاب وزرای دولت چهاردهم برخاسته‌اند و خود را به «ر دری» می‌زنند و در این آشفته بازار«رقبای پزشکیان» همچنان سکوت کرده‌اند و تماشاگری بیش نیستند.
اصلاح طلبان کارگروه و کارزار انتخاب اشخاص راه انداخته‌اند و بازار سهم خواهی شان را داغ داغ کرده‌اند. این روزها،رسانه‌های مکتوب و مجازی اصلاح طلبان و طرفداران آن‌ها چنان همدیگر را به توپ بسته‌اند و با انواع جملات و کلمات یکدیگر را متهم می‌کنند که تماشاچیان انگشت تحیر به دهان گزیده‌اند!
کارگروه انتخاب وزرا، در واقع مهملی شد که ماهیت واقعی برخی از کسانی که تاکنون در نقش منتقدان جدی دولت سیزدهم فعالیت می کردند آشکار شود، کسانی که شورای نگهبان و نظام را متهم به خالص سازی و یکدست کردن دولت متهم می‌کردند، اینک چنان به جان هم افتاده‌اند که آدمی باورش نمی‌شود اینان همان افرادی هستند که مدام «آروغ روشنفکری» می‌زنند و از شایسته سالاری و نخبه گزینی می‌گویند و حال که نوبت به خودشان رسیده است چنان به همدیگر«مشت و لگد» و طعنه و سرکوفت می‌زنند که مانده‌ایم مگر پست وزارت چقدر «نان و آب» دارد که این جماعت اینگونه «یقه درانی» می‌کنند. جملات ابتدای این نوشته دقیقاً همان چیزهایی است که اصلاح طلبان به هم نسبت می‌دهند و در رسانه‌ها آماج هدف قرار داده‌اند.
آش آنقدر شور است که روز گذشته مسعود پزشکیان رئیس جمهور منتخب و مستأجر جدید پاستور نیز صدایش درآمد و در جمع ستادهای مردمی‌اش گفت:«انتخاب مسئولان برای من معضل شده است، به هر کس می‌گویم آدم معرفی کنید، همه افراد خودشان را معرفی می‌کنند.»
رئیس جمهوری که هنوز کارش را شروع نکرده اینگونه مستأصل کرده‌اند که نه تنها از تمامیت خواهی و انحصار طلبی اصلاح طلبان و مثلاً حامیان انتخاباتیش به فغان آمده است بلکه برای رهایی از فشارهای پنهان و آشکار اظهار می دارد؛ «قدم اول انتخاب کابینه وفاق ملی است و آن شعاری است که سرمی‌دادیم که مملکت با یک دسته و جناح اداره نمی‌شود، خودمان هم باید به آن پایبند باشیم. در نتیجه باید کابینه‌ای را شکل دهیم تا افراد صادق، باتجربه و با دانش انتخاب شوند و به سمت سیاست‌های کلی مقام معظم رهبری حرکت کنیم.»
در حقیقت بیان کلمه «دولت وفاق ملی» تیر خلاص پزشکیان برای رهایی از دست مجاهدان و اصحاب شنبه است که برای او معضلی شده‌اند و اینگونه مزورانه دنبال سهم خواهی هستند!
بیان دولت وفاق ملی، در آستانه مراسم تنفیذ و تحلیف در حقیقت تأکید بر این نکته است که رئیس جمهور نهم، حزبی نیست و این که شایستگان باید در کشور به مناصب دست پیدا کنند.
پیگیری سیاست‌های کلی مقام معظم رهبری، وعده رئیس جمهور در رقابت‌های انتخاباتی بود که دوباره بر پیگیری این سیاست‌ها تأکید کردند. همچنین رئیس جمهور منتخب بر ملاک‌هایی برای انتخاب وزرا تأکید کرده که رهبر انقلاب در دیدار نمایندگان مجلس دوازدهم برآن اشاره کرده بودند. صفاتی، چون صداقت، شجاعت، کارآمدی و انقلابی بودن که مورد توجه رئیس جمهور منتخب هم قرار گرفت. این سخنان رئیس جمهور منتخب قطعا و یقینا به مذاق دوستان اصلاح طلب خوش نیامده و منبعد هم برایش کارشکنی می‌کنند تا موفق نشود ولی علی ایحال بازی «کی بود،کی بود،من نبودم» اصلاح طلبان نه تنها نخ نما شده است بلکه دلیل درستی برای این نکته است که منتقدان اصلاح طلبان آن‌ها را دیکتاتور، تمامیت خواه، انحصار طلب و سهم خواه معرفی می‌کنند. ادعایی که تحرکات این روزهای اصلاح طلبان و سخنان پزشکیان گواه آن است.
فرهاد خادمی
