سرانجام شمارش معکوس برای معرفی کابینه به پایان رسید و ظرف امروز یا فردا پزشکیان باید اسامی کابینه خود را به مجلس دوازدهم معرفی کند. دراینجا ذکر دو نکته لازم است.
۱- مجلس دوازدهم تازه تشکیل است و رسیدگی به صلاحیت اعضای کابینه مهمترین و حساس‌ترین دستور کار این مجلس است که بعید می‌دانم به تمامیت کابینه رأی اعتماد بدهد و به احتمال زیاد چند تن از وزرای معرفی شده از فیلتر مجلس نخواهند گذشت.
۲- موضوع مهمتر این است که آیا واقعاً کابینه‌ای که در یک آشفته بازار سهم خواهی و رانتخواهی اصلاح طلبان از پزشکیان شکل گرفته در تراز جمهوری اسلامی و آرمان‌های اعلام شده رئیس جمهور نهم هست؟!
در این فرصت برآنم که پیرو مطالب قبلی که در خصوص کابینه و وفاق ملی مد نظر رئیس جمهور نوشته بودم، آخرین مبحث در این زمینه را بنویسم و این دفتر را ببندیم تا بعد از معرفی و رآی اعتماد مجلس به وزرا.
آنچه که مسلم است قطعاً افرادی که معرفی می‌شوند راضی کننده و تأمین کننده نظر شخص رئیس جمهور نیست و خودش هم باور نمی‌کرد کار را اینگونه برایش سخت کنند که نتواند دست به چیدمان دولتش بزند و باور کرد که اداره دولت در این کشور به همین سادگی و آسانی هم نیست!
پزشکیان بر اساس صداقت و صفای و جودش طرح «دولت وفاق ملی» را مطرح کرد اما نمی‌دانست در فرهنگ لغت ادبیات سیاسی ایران، این مهم یعنی «شرکت سهامی»!!
اینجا بود که پزشکیان دریافت برداشت و منظور او از این کلمات با درک و برداشت گروه‌های سیاسی موجود تفاوتی مانند شب و روز دارد و تلقی گروهای متفاوت بخصوص اصلاح طلبان که سنگ حمایت از او را به سینه می‌زنند این است که حالا «سهم» ما را بده!
رئیس جمهور نهم، با سابقه بیست سال حضور در مجلس و چهار سال وزارت نتوانست به یک تحلیل مشخص از شرایط و نحوه حکمرانی در کشور برسد و بنظر می‌رسد حتی ممکن است به پشیمانی از حضور در این عرصه هم رسیده باشد!
آنگونه که از شواهد امر بر می‌آید بعد از «بلبشوی» کارگروه‌ها وشورای راهبردی آنقدر سهم خواهی‌ها از پزشکیان زیاد شد که نزدیک بود انشعابات اساسی در جریان اصلاح طلبی را شاهد باشیم و بر اساس آنچه که برآیند تنش‌های یکماه اخیر بوده قطعاً و یقیناً، کابینه ۱۴آن چیزی نیست که در رؤیای مسعود پزشکیان شکل گرفته بود.
اگر حمل بر پیشگویی و پیش بینی نشود و این نوشته را صرفاً یک تحلیل و نه خبر بدانید، کابینه‌ای که معرفی خواهد شد،
الف)- کابینه‌ای با درک و برداشت‌های متفاوت در خصوص مسائل عمومی، نحوه حکمرانی و روش‌های سیاسی آن، شناخت متفاوت از وضعیت ایران و جهان و اختلاف نظرهای فراوان بر سر مسائل جزئی کشور خواهد بود.
ب)- کابینه معرفی شده نه تنها رؤیای وفاق ملی را محقق نمی‌سازد بلکه جمعی هستند که منازعاتشان از همین حالا ملموس است که به کثرت گرایی سیاسی معتقد نیستند و بجای «تعارض منافع» با هم «منافع متعارض» دارند و اینجا دقیقا پاشنه آشیل دولت پزشکیان است و دلیلش هم این است که کابینه تبدیل به شرکت سهامی شده و دولت وفاق ملی به دولت جلب رضایت همگان مبدل شده است.
قطعاً پس از تشکیل دولت چالش‌ها و تعارضات درونی دولت که ناشی از تفاوت دیدگاه اعضا و بی‌تجربه بودن آن‌ها در تمشیت امور است ، بروز و ظهور بیرونی خواهد داشت که شخص پزشکیان و نزدیکانش آچمز می‌شوند. البته برای آقای رئیس جمهور آرزوی موفقیت و سربلندی در راه خدمت به ایران و مردم ایران را داریم و هر آنچه که نوشته‌ایم و باز هم خواهیم نوشت درد دل‌های مشفقانه با ایشان است ازسر وظیفه ذاتی و حرفه‌ای مان.
۱- مجلس دوازدهم تازه تشکیل است و رسیدگی به صلاحیت اعضای کابینه مهمترین و حساس‌ترین دستور کار این مجلس است که بعید می‌دانم به تمامیت کابینه رأی اعتماد بدهد و به احتمال زیاد چند تن از وزرای معرفی شده از فیلتر مجلس نخواهند گذشت.
۲- موضوع مهمتر این است که آیا واقعاً کابینه‌ای که در یک آشفته بازار سهم خواهی و رانتخواهی اصلاح طلبان از پزشکیان شکل گرفته در تراز جمهوری اسلامی و آرمان‌های اعلام شده رئیس جمهور نهم هست؟!
در این فرصت برآنم که پیرو مطالب قبلی که در خصوص کابینه و وفاق ملی مد نظر رئیس جمهور نوشته بودم، آخرین مبحث در این زمینه را بنویسم و این دفتر را ببندیم تا بعد از معرفی و رآی اعتماد مجلس به وزرا.
آنچه که مسلم است قطعاً افرادی که معرفی می‌شوند راضی کننده و تأمین کننده نظر شخص رئیس جمهور نیست و خودش هم باور نمی‌کرد کار را اینگونه برایش سخت کنند که نتواند دست به چیدمان دولتش بزند و باور کرد که اداره دولت در این کشور به همین سادگی و آسانی هم نیست!
پزشکیان بر اساس صداقت و صفای و جودش طرح «دولت وفاق ملی» را مطرح کرد اما نمی‌دانست در فرهنگ لغت ادبیات سیاسی ایران، این مهم یعنی «شرکت سهامی»!!
اینجا بود که پزشکیان دریافت برداشت و منظور او از این کلمات با درک و برداشت گروه‌های سیاسی موجود تفاوتی مانند شب و روز دارد و تلقی گروهای متفاوت بخصوص اصلاح طلبان که سنگ حمایت از او را به سینه می‌زنند این است که حالا «سهم» ما را بده!
رئیس جمهور نهم، با سابقه بیست سال حضور در مجلس و چهار سال وزارت نتوانست به یک تحلیل مشخص از شرایط و نحوه حکمرانی در کشور برسد و بنظر می‌رسد حتی ممکن است به پشیمانی از حضور در این عرصه هم رسیده باشد!
آنگونه که از شواهد امر بر می‌آید بعد از «بلبشوی» کارگروه‌ها وشورای راهبردی آنقدر سهم خواهی‌ها از پزشکیان زیاد شد که نزدیک بود انشعابات اساسی در جریان اصلاح طلبی را شاهد باشیم و بر اساس آنچه که برآیند تنش‌های یکماه اخیر بوده قطعاً و یقیناً، کابینه ۱۴آن چیزی نیست که در رؤیای مسعود پزشکیان شکل گرفته بود.
اگر حمل بر پیشگویی و پیش بینی نشود و این نوشته را صرفاً یک تحلیل و نه خبر بدانید، کابینه‌ای که معرفی خواهد شد،
الف)- کابینه‌ای با درک و برداشت‌های متفاوت در خصوص مسائل عمومی، نحوه حکمرانی و روش‌های سیاسی آن، شناخت متفاوت از وضعیت ایران و جهان و اختلاف نظرهای فراوان بر سر مسائل جزئی کشور خواهد بود.
ب)- کابینه معرفی شده نه تنها رؤیای وفاق ملی را محقق نمی‌سازد بلکه جمعی هستند که منازعاتشان از همین حالا ملموس است که به کثرت گرایی سیاسی معتقد نیستند و بجای «تعارض منافع» با هم «منافع متعارض» دارند و اینجا دقیقا پاشنه آشیل دولت پزشکیان است و دلیلش هم این است که کابینه تبدیل به شرکت سهامی شده و دولت وفاق ملی به دولت جلب رضایت همگان مبدل شده است.
قطعاً پس از تشکیل دولت چالش‌ها و تعارضات درونی دولت که ناشی از تفاوت دیدگاه اعضا و بی‌تجربه بودن آن‌ها در تمشیت امور است ، بروز و ظهور بیرونی خواهد داشت که شخص پزشکیان و نزدیکانش آچمز می‌شوند. البته برای آقای رئیس جمهور آرزوی موفقیت و سربلندی در راه خدمت به ایران و مردم ایران را داریم و هر آنچه که نوشته‌ایم و باز هم خواهیم نوشت درد دل‌های مشفقانه با ایشان است ازسر وظیفه ذاتی و حرفه‌ای مان.
فرهاد خادمی
