قسمت اول سریال داریوش به کارگردانی هادی حجازی فر و تهیه کنندگی نوید محمودی، چهارشنبه هفته گذشته از پلتفرم فیلمنت پخش شد و با استقبال مخاطبان نیز روبرو گشت.
تجربه بازی هادی حجازی فر در سریال «پوست شیر» به کارگردانی جمشید محمودی، توقعات را از این بازیگر بالا برده و مخاطبان خاص و عام اعتقاد دارند و یا بهتر است بگوییم امید دارند که این اثر بتواند ادامه راه هادی حجازی فر پس از سریال پوست شیر باشد و با دیدن آن تا مدت‌ها حس خوبِ دیدن سریالی خوش ساخت را تجربه کنند.
سریال پوست شیر که قطعاً یکی از پنج سریال برتر ایران در شبکه نمایش خانگی محسوب می‌شود با فیلمنامه خوب و همچنین کارگردانی بی نقص و از همه مهمتر بازی خوب بازیگران، همچنان در ذهن مخاطبان سریال باقی است و اعتقاد دارند که در سال‌های اخیر کمتر سریالی می‌تواند از لحاظ زیبایی بصری و داستانی به پوست شیر نزدیک شود.
با انتشار تیزر داریوش قبل از پخش قسمت اول، ترکیب بازیگران تا حد زیادی به سریال پوست شیر نزدیک بود و همین امر باعث شده بود که سریال داریوش از برخی جهات با پوست شیر در قامت مقایسه قرار بگیرد.
حضور هادی حجازی فر، مهرداد صدیقیان و ژیلا شاهی و همچنین تهیه کنندگی نوید محمودی همگی نشان از جمع شدن دوباره عوامل پوست شیر برای خلق اثری درست و حسابی بود. فارغ از فرم و محتوای قسمت اول سریال که بعد از انتشار دو یا سه قسمت به صورت مفصل به آن می پردازیم، بازی هادی حجازی فر و چند نکته دیگر قابل گفتن است که در این مطلب قصد داریم نگاهی گذرا به آنها داشته باشیم.
موضوع مهمی که بیش از مابقی اتفاقات در ابتدای سریال داریوش جلب توجه می‌کند، کاراکتر داریوش یا همان هادی حجازی فر است. داریوش در متن فیلمنامه و در ابتدای آن این گونه معرفی شده؛ ترسو، محتاط، خودخواه، سارق و... صفت هایی که همگی نشان از ضعف یک کاراکتر دارد و هیچ وقت نمی‌تواند با داشتن این صفات سوپرمن و ناجی نام بگیرد. حال مشکل این صفات کجاست؟ با نگاهی کوتاه به بازیگرانی که در سینمای ایران نقش‌های زیادی را بازی کرده‌اند و راضی به عقد قرارداد برای بازی در آن نقش شده‌اند، چیزی که بیش از همه خودنمایی می‌کند حفظ چهره و نقش قبلی آن بازیگر است. به عنوان مثال شخصیت جمشید هاشم پور به نحوی در سینما شکل گرفته بود که هیچگاه حاضر نبود به عنوان یک فرد معتاد و یا ناتوان به ایفای نقش بپردازد و همیشه سعی داشت نقش‌هایی را بپذیرد که در آن کاراکتر، ناجی و سوپرمن به نظر برسد. یا اگر بخواهیم این مطلب را با مثالی دیگر شفاف سازی کنیم، بازیگرانی که در فیلم‌های کمدی و اجتماعی در این سال‌های اخیر به ایفای نقش پرداخته‌اند معمولا سعی کرده‌اند که چهره و کاریزمای خود را حفظ کنند و هیچ وقت سعی نکردند که نقشی را بازی کنند که وجهه آنها را در جامعه طوری دیگر جلوه دهد.
چه بخواهیم چه نخواهیم کاراکترها روی زندگی هر شخص و بازیگر تاثیر می‌گذارد و تا مدت‌ها در کوچه و خیابان او را با نام کاراکتر می‌شناسند، گواه چنین مثالی داریوش فرضیایی است که هنوز او را در کوچه و خیابان عمو پورنگ صدا می‌کنند.
اگر به یاد داشته باشید در سریال پوست شیر که اگر اقرار نکرده باشیم الان اکثر مخاطبان سریال‌های شبکه نمایش خانگی هادی حجازی فر را به واسطه آن می‌شناسند، کاراکتر نعیم به شدت خشن، مبارز، صادق، با معرفت و لوتی بود یعنی کاراکتری که اکثر مردم علاقه داشتند به جای آن زندگی کنند و جای او نفس بکشند. کاراکتری دوست داشتنی که زور را برنمی‌تابید و سعی داشت به هر روشی که شده از خانواده‌اش حفاظت کند. پدری مهربان و شوهری زخم خورده که هیچ گاه هیچکس او را سرزنش نمی‌کرد.
نکته اینجاست که هادی حجازی فر برای سریال داریوش ظاهراً قید نگاه جذاب مردم به خودش را زده و سعی کرده با قرار دادن خود در چنین موقعیتی، یعنی نقطه مقابل کاراکتر پوست شیر، خودش را در ترازوی سنجش قرار دهد و ببیند که آیا از پس این کار هم بر می‌آید یا نه؟!
البته احتمال دارد مسیر سریال در چند قسمت آینده تغییر کند و از هادی حجازی‌فر چهره‌ای دیگر را ببینیم که به فراخور حال و هوای داستان سریال شکل بگیرد.
حجازی فر با این که سال‌های زیادی نیست که در سینما مشغول به کار است اما در همین مدت کم نیز کارنامه پرباری از خود به جا گذاشته و توانسته به یکی از محبوب ترین بازیگرهای حال حاضر تبدیل شود. از فیلم ایستاده در غبار تا ماجرای نیمروز و آتابای و پوست شیر همه و همه باعث شده که هادی حجازی فر لایق این باشد که بسیاری از مخاطبان پیگیر کارها و تولیدات آن باشند.
داریوش همچنان جای بحث دارد، از فیلمنامه تا کارگردانی، اما به جرأت می‌توان گفت که در قسمت اول این بازی‌ها بود که مخاطب را مجاب کرد تا انتها به تماشای آن بنشینند.
در کنار حجازی فر حضور ژیلا شاهی در نقش دختر داریوش به یکی دیگر از جذابیت‌های قسمت اول تبدیل شده است. شاهی که بازی در موقعیت مهدی به کارگردانی هادی حجازی فر برای خود اسم و رسمی به دست آورده بود توانست با بازی در سریال پوست شیر به آن چیزی که می‌خواهد برسد. عملکرد بی نقص او در یک نقش فرعی به خوبی توانست از شاهی بازیگری صد در صد بسازد و کار را به جایی برساند که به تنهایی بتواند از پس یک نقش اصلی بربیاید. شاهی در قسمت ابتدایی داریوش با قدرت ظاهر شد و توانست حجم زیادی از سکانس‌های این قسمت را روان و بدون مشکل بازی کند و حتی مخاطب را مجبور کند که به او توجه کند!
عباس جمشیدی فر در نقش رفیق داریوش، جمشیدی فری که در سال‌های اخیر با فاصله گرفتن از بازی در آثار کُمدی سعی کرده که خود را به دنیای جدی، درام و جنایی نزدیک کند. جمشیدی فر که در فصل اول زخم کاری به کارگردانی مهدویان خوش درخشیده بود و ثابت کرده بود که علاوه بر بازی در نقش‌های کُمدی می‌تواند در درام هم بدرخشد این بار با کاراکتری متفاوت در داریوش ظاهر شده و موازی با نقش هادی حجازی فر حس ترحم مخاطب را بر می‌انگیزد.
بر خلاف انتظار رامین راستاد که هیچگاه در یک سریال تراز اول نتوانست خود را نشان دهد و بهتر است بگوییم هیچگاه به حق واقعی خود نرسید، در همین قسمت اول چَک اول را محکم زد و با بازی بی نقص و تاثیرگذارش اعلام کرد که می‌خواهد به جبران دیده نشدن‌های قبلی، در این سریال طوفانی به پا کند.
همانطور که در همین مطلب گفته شد، تصمیم گیری و نقد درباره سریال داریوش ساخته هادی حجازی فر فعلاً زود است و باید چند قسمت دیگر از این سریال را به تماشا بنشینیم و سپس درباره فرم و محتوای آن به جمع بندی برسیم ولی امیدواریم که نوید محمودی در ادامه موفقیت در ساخت پوست شیر بتواند با کمک حجازی فر سریال خوبی را تقدیم نگاه مردم بکند.
تجربه بازی هادی حجازی فر در سریال «پوست شیر» به کارگردانی جمشید محمودی، توقعات را از این بازیگر بالا برده و مخاطبان خاص و عام اعتقاد دارند و یا بهتر است بگوییم امید دارند که این اثر بتواند ادامه راه هادی حجازی فر پس از سریال پوست شیر باشد و با دیدن آن تا مدت‌ها حس خوبِ دیدن سریالی خوش ساخت را تجربه کنند.
سریال پوست شیر که قطعاً یکی از پنج سریال برتر ایران در شبکه نمایش خانگی محسوب می‌شود با فیلمنامه خوب و همچنین کارگردانی بی نقص و از همه مهمتر بازی خوب بازیگران، همچنان در ذهن مخاطبان سریال باقی است و اعتقاد دارند که در سال‌های اخیر کمتر سریالی می‌تواند از لحاظ زیبایی بصری و داستانی به پوست شیر نزدیک شود.
با انتشار تیزر داریوش قبل از پخش قسمت اول، ترکیب بازیگران تا حد زیادی به سریال پوست شیر نزدیک بود و همین امر باعث شده بود که سریال داریوش از برخی جهات با پوست شیر در قامت مقایسه قرار بگیرد.
حضور هادی حجازی فر، مهرداد صدیقیان و ژیلا شاهی و همچنین تهیه کنندگی نوید محمودی همگی نشان از جمع شدن دوباره عوامل پوست شیر برای خلق اثری درست و حسابی بود. فارغ از فرم و محتوای قسمت اول سریال که بعد از انتشار دو یا سه قسمت به صورت مفصل به آن می پردازیم، بازی هادی حجازی فر و چند نکته دیگر قابل گفتن است که در این مطلب قصد داریم نگاهی گذرا به آنها داشته باشیم.
موضوع مهمی که بیش از مابقی اتفاقات در ابتدای سریال داریوش جلب توجه می‌کند، کاراکتر داریوش یا همان هادی حجازی فر است. داریوش در متن فیلمنامه و در ابتدای آن این گونه معرفی شده؛ ترسو، محتاط، خودخواه، سارق و... صفت هایی که همگی نشان از ضعف یک کاراکتر دارد و هیچ وقت نمی‌تواند با داشتن این صفات سوپرمن و ناجی نام بگیرد. حال مشکل این صفات کجاست؟ با نگاهی کوتاه به بازیگرانی که در سینمای ایران نقش‌های زیادی را بازی کرده‌اند و راضی به عقد قرارداد برای بازی در آن نقش شده‌اند، چیزی که بیش از همه خودنمایی می‌کند حفظ چهره و نقش قبلی آن بازیگر است. به عنوان مثال شخصیت جمشید هاشم پور به نحوی در سینما شکل گرفته بود که هیچگاه حاضر نبود به عنوان یک فرد معتاد و یا ناتوان به ایفای نقش بپردازد و همیشه سعی داشت نقش‌هایی را بپذیرد که در آن کاراکتر، ناجی و سوپرمن به نظر برسد. یا اگر بخواهیم این مطلب را با مثالی دیگر شفاف سازی کنیم، بازیگرانی که در فیلم‌های کمدی و اجتماعی در این سال‌های اخیر به ایفای نقش پرداخته‌اند معمولا سعی کرده‌اند که چهره و کاریزمای خود را حفظ کنند و هیچ وقت سعی نکردند که نقشی را بازی کنند که وجهه آنها را در جامعه طوری دیگر جلوه دهد.
چه بخواهیم چه نخواهیم کاراکترها روی زندگی هر شخص و بازیگر تاثیر می‌گذارد و تا مدت‌ها در کوچه و خیابان او را با نام کاراکتر می‌شناسند، گواه چنین مثالی داریوش فرضیایی است که هنوز او را در کوچه و خیابان عمو پورنگ صدا می‌کنند.
اگر به یاد داشته باشید در سریال پوست شیر که اگر اقرار نکرده باشیم الان اکثر مخاطبان سریال‌های شبکه نمایش خانگی هادی حجازی فر را به واسطه آن می‌شناسند، کاراکتر نعیم به شدت خشن، مبارز، صادق، با معرفت و لوتی بود یعنی کاراکتری که اکثر مردم علاقه داشتند به جای آن زندگی کنند و جای او نفس بکشند. کاراکتری دوست داشتنی که زور را برنمی‌تابید و سعی داشت به هر روشی که شده از خانواده‌اش حفاظت کند. پدری مهربان و شوهری زخم خورده که هیچ گاه هیچکس او را سرزنش نمی‌کرد.
نکته اینجاست که هادی حجازی فر برای سریال داریوش ظاهراً قید نگاه جذاب مردم به خودش را زده و سعی کرده با قرار دادن خود در چنین موقعیتی، یعنی نقطه مقابل کاراکتر پوست شیر، خودش را در ترازوی سنجش قرار دهد و ببیند که آیا از پس این کار هم بر می‌آید یا نه؟!
البته احتمال دارد مسیر سریال در چند قسمت آینده تغییر کند و از هادی حجازی‌فر چهره‌ای دیگر را ببینیم که به فراخور حال و هوای داستان سریال شکل بگیرد.
حجازی فر با این که سال‌های زیادی نیست که در سینما مشغول به کار است اما در همین مدت کم نیز کارنامه پرباری از خود به جا گذاشته و توانسته به یکی از محبوب ترین بازیگرهای حال حاضر تبدیل شود. از فیلم ایستاده در غبار تا ماجرای نیمروز و آتابای و پوست شیر همه و همه باعث شده که هادی حجازی فر لایق این باشد که بسیاری از مخاطبان پیگیر کارها و تولیدات آن باشند.
داریوش همچنان جای بحث دارد، از فیلمنامه تا کارگردانی، اما به جرأت می‌توان گفت که در قسمت اول این بازی‌ها بود که مخاطب را مجاب کرد تا انتها به تماشای آن بنشینند.
در کنار حجازی فر حضور ژیلا شاهی در نقش دختر داریوش به یکی دیگر از جذابیت‌های قسمت اول تبدیل شده است. شاهی که بازی در موقعیت مهدی به کارگردانی هادی حجازی فر برای خود اسم و رسمی به دست آورده بود توانست با بازی در سریال پوست شیر به آن چیزی که می‌خواهد برسد. عملکرد بی نقص او در یک نقش فرعی به خوبی توانست از شاهی بازیگری صد در صد بسازد و کار را به جایی برساند که به تنهایی بتواند از پس یک نقش اصلی بربیاید. شاهی در قسمت ابتدایی داریوش با قدرت ظاهر شد و توانست حجم زیادی از سکانس‌های این قسمت را روان و بدون مشکل بازی کند و حتی مخاطب را مجبور کند که به او توجه کند!
عباس جمشیدی فر در نقش رفیق داریوش، جمشیدی فری که در سال‌های اخیر با فاصله گرفتن از بازی در آثار کُمدی سعی کرده که خود را به دنیای جدی، درام و جنایی نزدیک کند. جمشیدی فر که در فصل اول زخم کاری به کارگردانی مهدویان خوش درخشیده بود و ثابت کرده بود که علاوه بر بازی در نقش‌های کُمدی می‌تواند در درام هم بدرخشد این بار با کاراکتری متفاوت در داریوش ظاهر شده و موازی با نقش هادی حجازی فر حس ترحم مخاطب را بر می‌انگیزد.
بر خلاف انتظار رامین راستاد که هیچگاه در یک سریال تراز اول نتوانست خود را نشان دهد و بهتر است بگوییم هیچگاه به حق واقعی خود نرسید، در همین قسمت اول چَک اول را محکم زد و با بازی بی نقص و تاثیرگذارش اعلام کرد که می‌خواهد به جبران دیده نشدن‌های قبلی، در این سریال طوفانی به پا کند.
همانطور که در همین مطلب گفته شد، تصمیم گیری و نقد درباره سریال داریوش ساخته هادی حجازی فر فعلاً زود است و باید چند قسمت دیگر از این سریال را به تماشا بنشینیم و سپس درباره فرم و محتوای آن به جمع بندی برسیم ولی امیدواریم که نوید محمودی در ادامه موفقیت در ساخت پوست شیر بتواند با کمک حجازی فر سریال خوبی را تقدیم نگاه مردم بکند.
علی کلانتری
