رسانه‌های صهیونیستی همچون «تایمز آو اسرائیل»، گزارش کردند که «دیوید لمی»، وزیر خارجه انگلیس، «استفان سژورنه»، وزیر خارجه فرانسه برای آنچه «اجتناب از تشدید تنش» می‌نامند به اراضی اشغالی سفر خواهند کرد. وزارت امور خارجه رژیم صهیونیستی نیز در بیانیه‌ای اعلام کرد که وزرای خارجه فرانسه و بریتانیا به اراضی اشغالی سفر خواهند کرد و با «اسرائیل کاتز» وزیر امور خارجه رژیم صهیونیستی دیدار خواهند کرد تا در مورد تلاش‌ها برای جلوگیری از تشدید تنش منطقه گفتگو کنند.
این ادعای رویکرد به اصطلاح صلح طلبانه در حالی مطرح می‌شود که در باب آن چند نکته قابل توجه است. نخست آنکه رسانه‌های صهیونیستی مدعی شده‌اند که «در نشست سه جانبه کاتز، لمی و سژورنه، تلاش‌ها برای دستیابی به توافق تبادل اسرا را مورد بررسی قرار دهد و کاتز قرار است روی نیاز برای اعمال تحریم‌های شدید علیه ایران به بهانه برنامه هسته‌ای، موشکی و پهپادی این کشور و اعلام کردن سپاه پاسداران بعنوان یک سازمان تروریستی پافشاری کند.» طرح چنین ادعاهایی به عنوان مبنای مذاکرات وزرای خارجه فرانسه و انگلیس در سرزمین‌های اشغالی نشان می‌دهد که آنها نه به دنبال تعامل برای پایان جنگ غزه بلکه به دنبال تکرار ادعاهای واهی علیه حامیان فلسطین و تبرئه رژیم صهیونیستی از کشتارهای غزه هستند که نوعی دامن زدن به آتش بحران منطقه است هر چند در ظاهر ادعای اقدام برای اجتناب از تنش را سر می‌دهند.
دوم آنکه در طول 10 ماه نسل کشی غزه، انگلیس و فرانسه در کنار آلمان، آمریکایی‌ها و کانادایی‌ها بیشترین حمایت تسلیحاتی و حتی سیاسی از رژیم صهیونیستی را داشته و حتی از اعمال تحریم علیه این رژیم خودداری کرده‌اند. اکنون نیز آنها بدون بازخواست رژیم صهیونیستی و حتی اصرار بر محکوم سازی مقاومت غزه، مدعی تلاش برای آتش بس شده‌اند. رفتاری که نتیجه آن قطعا پایان جنگ نخواهد بود و روحیه دادن کاذب به صهیونیست‌ها برای کشتار بیشتر در غزه و بحران‌سازی در منطقه خواهد بود.
به عبارتی دقیق‌تر می‌توان گفت که تحرکات دیپلماتیک این روزهای غرب از یک سو واکنشی به مطالبات گسترده مردمشان برای پایان نسل‌کشی غزه است و از سوی دیگر نیز تقلا برای نجات رژیم صهیونیستی از انتقام گیری مقاومت پس از شهادت اسماعیل هنیه، فرماندهان حزب‌الله و تجاوز صهیونیست‌ها به الحدیده یمن است. غرب این روزها نه ناجی که خود بخشی از کشتار غزه است که باید همچون رژیم صهیونیستی مورد بازخواست قرار گیرد.
این ادعای رویکرد به اصطلاح صلح طلبانه در حالی مطرح می‌شود که در باب آن چند نکته قابل توجه است. نخست آنکه رسانه‌های صهیونیستی مدعی شده‌اند که «در نشست سه جانبه کاتز، لمی و سژورنه، تلاش‌ها برای دستیابی به توافق تبادل اسرا را مورد بررسی قرار دهد و کاتز قرار است روی نیاز برای اعمال تحریم‌های شدید علیه ایران به بهانه برنامه هسته‌ای، موشکی و پهپادی این کشور و اعلام کردن سپاه پاسداران بعنوان یک سازمان تروریستی پافشاری کند.» طرح چنین ادعاهایی به عنوان مبنای مذاکرات وزرای خارجه فرانسه و انگلیس در سرزمین‌های اشغالی نشان می‌دهد که آنها نه به دنبال تعامل برای پایان جنگ غزه بلکه به دنبال تکرار ادعاهای واهی علیه حامیان فلسطین و تبرئه رژیم صهیونیستی از کشتارهای غزه هستند که نوعی دامن زدن به آتش بحران منطقه است هر چند در ظاهر ادعای اقدام برای اجتناب از تنش را سر می‌دهند.
دوم آنکه در طول 10 ماه نسل کشی غزه، انگلیس و فرانسه در کنار آلمان، آمریکایی‌ها و کانادایی‌ها بیشترین حمایت تسلیحاتی و حتی سیاسی از رژیم صهیونیستی را داشته و حتی از اعمال تحریم علیه این رژیم خودداری کرده‌اند. اکنون نیز آنها بدون بازخواست رژیم صهیونیستی و حتی اصرار بر محکوم سازی مقاومت غزه، مدعی تلاش برای آتش بس شده‌اند. رفتاری که نتیجه آن قطعا پایان جنگ نخواهد بود و روحیه دادن کاذب به صهیونیست‌ها برای کشتار بیشتر در غزه و بحران‌سازی در منطقه خواهد بود.
به عبارتی دقیق‌تر می‌توان گفت که تحرکات دیپلماتیک این روزهای غرب از یک سو واکنشی به مطالبات گسترده مردمشان برای پایان نسل‌کشی غزه است و از سوی دیگر نیز تقلا برای نجات رژیم صهیونیستی از انتقام گیری مقاومت پس از شهادت اسماعیل هنیه، فرماندهان حزب‌الله و تجاوز صهیونیست‌ها به الحدیده یمن است. غرب این روزها نه ناجی که خود بخشی از کشتار غزه است که باید همچون رژیم صهیونیستی مورد بازخواست قرار گیرد.
علی تتماج
